Zonder or­gaan­do­na­tie zou Larissa niet meer leven: ‘Mijn nieren gingen rap achteruit’

“Acht jaar geleden kreeg ik last van verschrikkelijke hoofdpijn. Wat ik ook probeerde, de pijn hield aan. In eerste instantie dacht ik dat mijn klachten te maken hadden met mijn immense verdriet. Een half jaar daarvoor overleed mijn drie maanden oude zoon Jesse plotseling en zonder aanwijsbare oorzaak. Het verlies was zo rauw en immens dat het fysiek pijn deed. Mijn huisarts schreef uit voorzorg een antibioticakuur uit. Misschien had ik een voorhoofdsholteontsteking onder de leden?

Mijn vader vertrouwde het niet en drong aan op een check-up in het ziekenhuis. Mijn hoofdpijnklachten deden alle alarmbellen bij hem afgaan. Toen ik acht jaar oud was, overleed mijn moeder aan de gevolgen van een hersenbloeding. Urenlang liep ze rond met helse hoofdpijn. Haar huisarts dacht dat het een migraineaanval was. Diezelfde avond werd ze opgenomen in het ziekenhuis, waar ze niet veel later overleed. In één klap kwam mijn vader alleen te staan met mij, mijn broer en zus.