Mirjam is verzorgende én eigenaar van een minicamping: ‘Stilzitten doe ik niet snel’

“In de zomer ben ik heel de dag aan het poetsen. Ik begin ’s ochtends met het sanitair, hou rond het middaguur de grote schoonmaak en loop rond elf uur ’s avonds nog een keer de toiletten na. Daarna doe ik het fietsenhok op slot, waar voor een kapitaal aan elektrische fietsen geparkeerd staat. Als ik niet werk in het verzorgingshuis waar ik dementerende ouderen verzorg, organiseer ik leuke activiteiten voor onze gasten van de camping. Ik host BBQ-, jeu de boules-, pannenkoekenavonden en bingo’s. Mijn moeder, die bij ons op het terrein woont, vindt het leuk om mee te helpen. Zij pakt de bingoprijzen in. 

Tekst gaat hieronder verder.

• In juni en juli draait Janny’s leven om kersen: ‘Onze passie groeide uit tot boomgaard’

  Klik hier

Mijn moeder schuift ook graag aan bij de workshops die ik organiseer. Ik hou ervan om creatief bezig te zijn en heb met de campinggasten menig bloemstuk, zeepketting en schelpenkrans gemaakt. Ook geef ik regelmatig verwenavondjes. Dan scrubben we onze voeten, nemen we een voetenbadje en lakken we onze nagels in een vrolijk kleurtje. Nee, stilzitten doe ik niet snel in het zomerseizoen. Mijn koffie drink ik staand als ik de eerste gasten ontvang. Die krijgen standaard een kop koffie met een plak cake als ze zich inschrijven. Voor mij is dit het favoriete moment van de dag. Terwijl ik met de nieuwe gasten praat, leer ik ze een beetje kennen. Dat vind ik leuk en interessant. Inmiddels weet ik dat geen mens hetzelfde is.

Laag pitje

Mijn familie en vrienden weten dat mijn sociale leven in de zomer op een laag pitje staat vanwege de minicamping. Inmiddels run ik die al tien jaar samen met mijn man, alleen in de zomermaanden. Mijn werk in het verzorgingshuis gaat heel het jaar door. Al 32 jaar werk ik bij dezelfde organisatie. Wat ik het mooiste vind aan werken in de zorg? Dat ik cliënten al mijn liefde kan geven en dat ze me vertrouwen. Het is bijzonder om in een kwetsbare fase van iemands leven zo dicht bij mensen te komen. De mensen die ik begeleid, zijn soms verward. Als ze lelijk of ruw tegen me doen, kan ik dat makkelijk van me af laten glijden. De leuke en gezellige momenten zijn verreweg in de meerderheid.

Afscheid nemen van de mensen die ik verzorg hoort ook bij mijn werk, al went het nooit. Regelmatig overlijden cliënten. Ik vind het betekenisvol om ze te ondersteunen tijdens het stervensproces en hun dierbaren hierin te begeleiden. Maar het is wel intensief. Ik fiets bewust naar huis, dat op het terrein van de minicamping ligt, zodat ik na een dienst kan uitwaaien. Na een stevige fietstocht ben ik klaar om op de camping aan de slag te gaan. Doordat mensen bij ons vakantie komen vieren, hangt er altijd een vrolijke sfeer. En ook zo leuk: de campinggasten laten me met nieuwe ogen naar mijn omgeving kijken. ‘Wat een prachtige bossen en hei. Genoten van alle dieren die we hebben gezien’, schrijven ze in ons gastenboek. Altijd als ik in dit boek kijk, maakt mijn hart een sprongetje.”  

Tekst: Sonja Brekelmans
Beeld: Nienke van Denderen

• Bestel nu het Eva Zomerboek 2025 ☀️

  Een extra dikke editie vol zomerse inspiratie! Met o.a. een aangrijpend verhaal over het surfdrama in Scheveningen, meditatiemomenten, Tooske’s favoriete zomerplekken, kleurplaten, puzzels, mocktails én meer.

  Klik hier