Mike liet een leven vol duisternis achter zich: ‘Nu zing ik op de fiets’

"Het gaat nu goed met me," vertelt Mike. "Ik ervaar voor het eerst wat het betekent om echt te leven. Elke ochtend ben ik dankbaar. Ik heb een innerlijke vrede en rust gevonden die ik nooit eerder heb gekend. En ik weet dat ik er niet alleen voor sta."

Ontwricht gezin
Mike is als baby gedoopt en ging naar een christelijke school. Maar thuis speelde het geloof  verder geen enkele rol. Hij groeide op in een ontwricht gezin, met een psychisch zieke moeder. Mike voetbalde op hoog niveau. Maar alles wat daarbij hoorde – vooral de druk om te presteren –, deed hem geen goed. “Ik had een bestaan waar veel vrienden van droomden, maar voelde me heel eenzaam.”

Doordat hij vaak te maken kreeg met onveilige situaties, ontwikkelde Mike een diepgewortelde angst. In 2016 kreeg hij de diagnose complexe PTSS. “Ik voelde me gevangen in mijn angst. Ik kreeg daar medicijnen tegen, maar slikte er veel te veel – alles om maar niets meer te hoeven voelen. Ik kon niet meer zonder en raakte verslaafd. Later hoorde ik van twee onafhankelijke artsen dat de hoeveelheden die ik slikte, dodelijk hadden kunnen zijn. Gelukkig kreeg ik snel de hulp die ik nodig had, maar de nazorg van de GGZ schoot ernstig tekort. Daardoor werden mijn problemen alleen maar groter.”

Een zorgzame jongen
Mike leerde zijn vrouw op 15-jarige leeftijd kennen en ze zijn inmiddels al bijna twintig jaar bij elkaar. "Ik was blij dat ik het ouderlijk huis uit kon, maar nam natuurlijk mijn hele rugzak mee. Vervolgens koos ik voor een baan in de gehandicaptenzorg, waar ik ook traumatiserende dingen meemaakte. Alles uit mijn geschiedenis kwam boven. Soms werd ik verbaal agressief, ook tegen haar."

Toch bleef zij bidden en hopen op een wonder. "Ze zag iets in mij wat ik zelf niet meer zag. Ze wist dat ik diep vanbinnen een lieve en zorgzame jongen ben. Zij heeft ons huwelijk serieus genomen, ook toen ik niet meer te redden leek. Zij hield hoop en bleef vasthouden aan onze trouwtekst: ‘De liefde vergaat nooit’ (1 Korinte 13:8, red.). Het voelde voor haar als een belofte van God en dat werd haar houvast.

In 2022 werd hun dochter geboren. Een bijzondere ervaring, maar voor Mike ook confronterend. Hij worstelde met de vraag hoe hij een goede vader kon zijn in de omstandigheden waarin hij zat. Daarna ging het verder bergafwaarts.

Afkickkliniek in Zuid-Afrika
Mike kreeg te horen dat er geen behandelopties meer waren. In wanhoop greep hij een laatste kans: een afkickkliniek in Zuid-Afrika. "Ik ben nu negen maanden clean. Maar het was ontzettend moeilijk. De eerste maanden waren een hel. Je voelt alles weer. De depressie was dieper dan ooit. Ik wilde niet meer leven.” Een vriendin tipte Mike om het Nieuwe Testament te lezen, en hoewel zijn vrouw gelovig was, deed hij daar tot die tijd niet veel mee. “Ik snakte naar het licht.”

Mike bezocht een aantal keer een christelijke gemeente in de buurt. Tijdens een Paasdienst gebeurde iets wat hij zelf nog steeds nauwelijks kan geloven. "Het verhaal van de kruisiging raakte mij diep. Jezus heeft dat ook voor mij gedaan. Ik voelde me een zwakkeling, en een vreselijk persoon. Maar ik leerde: ik ben een kind van God. Ik mag met al mijn beschadigingen bij Hem komen.” Op dat moment kreeg hij deze ingeving: loop naar de microfoon. “En ik deed het. Ik vertelde over mijn leven en dat ik voortaan voor God wilde kiezen."

"Voor een groot kruis, in die kerk, begon ik te huilen”, herinnert Mike zich. “Het was alsof er 24 zakken aardappelen van mijn rug vielen. Ik voelde me, voor het eerst in mijn leven, licht en vrij. Sindsdien zing ik op de fiets, bid ik bij het wakker worden en voordat ik ga slapen. Ik vond het geloof vroeger saai en streng, nu ervaar ik het als bevrijdend en vreugdevol. Mijn zucht naar verdovende middelen is helemaal weg. Er is een wereld voor me opengegaan."

Nieuwe missie
Deze zondag laat Mike zich dopen. "Dat moment betekent voor mij dat ik echt het oude achter me laat. Ik wil het lijntje met mijn verleden doorknippen en volledig voor God gaan."

Zijn missie is helder: zijn verhaal blijven delen. "In de supermarkt, op straat: als mensen openstaan voor een gesprek, vertel ik mijn verhaal. God is voor mij het licht. Hij is liefde. En ik geloof met mijn hele hart - als een kind. Daar ben ik zó dankbaar voor.”