Column TimZingt: 'Het was gewoon een oneerlijke vakantie!'

“Maar jíj kunt je dat niet voorstellen: in Afrika schijnt toch altijd de zon.”

“Ik woon in Azië”, mompelt Faith.

“Whatever!” kakel ik. “Het was gewoon een oneerlijke vakantie! Het allerergste was mijn bezoek aan Legoland. Ik heb daar het grootste deel van de dag in de rij gestaan. En ik betaalde voor die dag een bedrag waar ik jou zeker tien maanden van kan sponsoren!”

“Hmm, dat moet een lastige afweging zijn geweest”, glimlacht Faith.

Jij moet op school zitten en een nuttig vak leren: goedkope kleren maken of zo

“Geen grappen, Faith!” kef ik. “Betaald in de rij staan is superoneerlijk! Maar wat nog erger was: er waren voordringers! Mensen die een zogenaamde Express Pass hadden, hoefden niet in de rij. Die betaalden extra en konden zo instappen. Vuile valsspelers zijn het. Zo oneerlijk: alleen omdat ze iets meer kunnen betalen, hoeven zij niet in de rij!”

Faith kijkt me meelevend aan: “Ik snap helemaal hoe je je voelt.”

“Wat?!” brul ik. “Weet jij hoe het voelt in Legoland? Ik stop direct met sponsoren als jullie dat soort leuke uitjes doen. Jij moet op school zitten en een nuttig vak leren: goedkope kleren maken of zo.”

“Nee, lieve sponsorvader”, zucht Faith. “Ik ben niet op vakantie geweest en zeker niet naar Legoland. Maar ik sta wel vaak in de rij. Als er eten wordt uitgedeeld bijvoorbeeld. We staan eigenlijk ook in de rij bij ongeveer alles wat er op aarde te verdelen is. En dan zijn er ook altijd mensen met een soort Express Pass: die dringen gewoon voor. Dat komt doordat ze rijk zijn. Niet doordat ze zo hard gewerkt hebben, maar gewoon doordat ze per ongeluk in een rijk land zijn geboren.”

Faith kijkt me indringend aan. “En jij mag raden wie die mensen met een Express Pass zijn.”

“Zeker mensen zoals ik”, piep ik.

“Precies”, zegt Faith. “Mensen zoals jij die allemaal per ongeluk een Express Pass blijken te hebben. Best oneerlijk, vind je niet?”