Almatine Leene: 'Ik heb zelf weleens een springbok geschoten'

Kerst vierden we buiten met veertig man familie op de boerderij van mijn schoonouders. Natuurlijk met een braai. Zuid-Afrikanen eten veel vlees, tenminste: als ze er geld voor hebben. Onbewerkt vlees, niet zoals hier in de supermarkt. Ik heb zelf weleens een springbok geschoten. Nee, niet geslacht, dat zag ik niet zitten. Dat heeft mijn man gedaan. Hij is Zuid-Afrikaan en groeide daarmee op. 

Bij de kerstbraai hoort deze lekkere, koude salade. Eigenlijk hield ik niet van doperwten, maar de combinatie van spek en kaas is altijd goed. Die kon ik niet laten staan. Inmiddels houd ik ook van doperwten. De salade is sowieso een mengeling van gezond en ongezond. Het is echt een sensatie van allerlei smaken en de kleuren zijn prachtig.

Samen eten is in Zuid-Afrika dé manier om af te spreken. Mensen zijn heel gastvrij. Er worden ook veel complimenten gegeven over het eten en aan tafel houd je elkaars handen vast als je bidt. Dat doen wij in ons gezin nog steeds.

Vóór mijn tijd in Zuid-Afrika moest koken niet langer dan twintig minuten duren. En ik gebruikte altijd zakjes en pakjes. In Zuid-Afrika maken de meeste mensen alles zelf. Mijn man kan echt alles maken. Toen ik kroketten erg miste, maakte hij ze gewoon voor mij.

Ik heb tijd leren nemen voor koken. Bijna niets houdt me meer tegen. Sinds een paar maanden maak ik zelfs soep zonder zakjes. Nu nog een keer de diepskepslaai maken.

Zuid-Afrika is ook een land van enorme contrasten. Ik was me erg bewust dat veel mensen geen volle koelkast hadden. In het kantoor bij de kerk stonden ook standaard voedselpakketten klaar. Dat besef maakt je dankbaar en leert je delen.”