Samira werd veroordeeld voor drugssmokkel: ‘We wisten niks van drugs, maar niemand geloofde ons’

“Mijn man en ik gingen lekker op vakantie toen een vriend vroeg of wij twee volle tassen met spijkerbroeken wilden meenemen om bij familie af te geven. ‘Prima’, zeiden wij. We reden richting Duitsland en daar werden we gelijk aangehouden. Achteraf denk ik dat dit vooropgezet was, alsof we in een val werden gelokt. De agenten vonden verstopt in de spijkerbroeken cocaïne. Ik was compleet sprakeloos. Wat ons overkwam, voelde als een nachtmerrie. We wisten niets van de drugs, maar toen ik dat probeerde uit te leggen, geloofde niemand ons.

Pesterij of regel?

Het maakt echt uit waar je vastzit en waar je vandaan komt. Ik heb zelf Marokkaanse roots, maar ben in Rotterdam geboren en heb een Nederlands paspoort. Mijn geluk was dat ik Duits op school heb gehad en alles kon verstaan. In het buitenland wordt je nauwelijks geholpen. Het is alsof je tegen een muur praat. Wat ik nog heel goed weet is dat wanneer ik wilde bellen er altijd een bewaker naast mij stond. Als ik met mijn 2-jarige dochtertje wilde praten, dan moest dat verplicht in het Duits. Als ik een andere taal sprak, dan hing hij de telefoon op. Was dat pesterij? Of een regel?

Steun van familie

Hele nachten keek ik in mijn cel naar het stapelbed boven mij waarop ik foto’s van mijn dochter had geplakt. Het leven draait om je naasten, om de mensen om je heen. Ik wilde weten of het goed met ze ging en ik schreef heel veel brieven. Op die manier kon ik mezelf uiten in mijn eigen taal. Ik kreeg heel veel steun van mijn familie. Dat was heel belangrijk, anders was ik echt in een zwart gat gevallen. Ik ben blij dat onze dochter niet veel heeft meegekregen van de tijd dat ik er niet was. Ze woonde bij mijn moeder en ze heeft ontzettend veel liefde gekregen van al mijn broers, zussen, vader en moeder. Ze was een klein meisje dat wachtte op een telefoontje van mama, die even weg was.  

• Frederique* (32): ‘Hoewel ik mijn straf heb uitgezeten, vertel ik niet graag dat ik in detentie heb gezeten’

  Frederique* (32): ‘Hoewel ik mijn straf heb uitgezeten, vertel ik niet graag dat ik in detentie heb gezeten’

Moeilijke tijd

Mijn man en ik hebben een hele moeilijke tijd gehad. Dat wij er zo zijn ingeluisd met de spijkerbroeken heeft mij wel even boos gemaakt. Maar de enige die ik de schuld kan geven van deze situatie ben ik zelf. Als je dingen aanneemt, dan moet je kijken wat je meeneemt. Dat heb ik niet gedaan. Ik heb te veel vertrouwen in mensen. Dat zal nooit veranderen denk ik, maar ik kijk wel beter uit. Ik ga mijn persoonlijkheid en karakter niet veranderen omdat een ander slecht of corrupt is. Ik ben altijd mezelf gebleven. De hele ervaring heeft mij sterker gemaakt.

Wat mijn moeder ooit tegen me zei, blijft me bij: ‘Dit hoort bij jouw leven. Het maakt je sterker of het breekt je. Het is aan jou wat je ermee doet.’ Ik ben geen slachtoffer. Ik heb keuzes en fouten gemaakt en die horen bij mijn leven. Dit is nu gebeurd en het gaat mij zeker geen tweede keer overkomen.”

*De naam van Samira is gefingeerd. Haar echte naam is bij de redactie bekend.

Tekst: Jessica de Jong
Beeld: Nienke van Denderen