Mieke (50) is getrouwd met David en moeder van Sam (22), Tijn (20), Roos (17) en Fien (5). In 2025 verhuist ze met haar man en jongste dochter naar Suriname om te werken in ontwikkelingsgebieden.
“Je bent nooit te oud om je leven over een andere boeg te gooien. En in mijn geval: om te luisteren naar wat God van je vraagt. Van kleins af aan wilde ik al als zendeling naar het buitenland om mensen in aanraking te brengen met het christelijk geloof. Maar toen ik mijn man David ontmoette, besloot ik hier niet voor te gaan. David werkte als onderzoeker bij een chemisch bedrijf, waar hij het naar zijn zin had. Bovendien kregen we kinderen. Ik genoot van ons leven in Nederland en parkeerde mijn wens. Als jongerenwerker kon ik ook wat betekenen voor anderen. David had op zijn beurt ook een onvervulde droom. Als kind wilde hij straaljagerpiloot worden, maar doordat hij een bril droeg, was dat geen optie. Vliegen bleef hij magisch vinden.”
“Maar een mensenleven is niet statisch. Je maakt gebeurtenissen mee die je vormen en die je veranderen. En alle ervaringen die je opdoet, stomen je klaar voor iets groters. Acht jaar geleden voelden David en ik dat het tijd was voor een ommezwaai. Maar wat dat inhield, wisten we niet. MAF (Mission Aviation Fellowship), een stichting die hulp biedt in onherbergzame en onveilige gebieden, kwam vaak op ons pad. Via vliegtuigen vervoeren ze patiënten, hulpverleners, zendelingen en vracht, zoals vaccins, water, bijbels en voedsel. We hoorden over de missies in onze kerk en steunden die ook, maar het kwam niet in ons op om voor de stichting te werken. Tot David en ik God in onze gebeden vroegen waar Hij ons kon gebruiken. Allebei dachten we toen heel sterk aan MAF. Het was alsof alle stoplichten daarna op groen sprongen. Dat we niet piepjong meer waren, bleek juist een pre. Na een gesprek met MAF kregen David en ik te horen dat onze levenservaring en ervaring in leidinggevende functies een meerwaarde was voor de stichting.”
Wij geloven dat God wilde dat David alsnog piloot is geworden.
“We stonden open voor een baan op de grond of in de lucht, maar toen David zijn eerste vliegles had gehad, die ook nodig was voor een grondfunctie, bleek dat hij aanleg had om te vliegen. Niet veel later begon hij aan een vliegopleiding. Zijn talent werd opgemerkt! Wij geloven dat God wilde dat David alsnog piloot is geworden.”
Niet zonder risico
“Het werk voor MAF is niet zonder risico. De gebieden waar de stichting actief is, zijn onbegaanbaar door de ruige natuur of door militairen en rebellen. Er gaat geen vliegtuig de lucht in zonder dat ervoor wordt gebeden. En tóch willen David en ik gaan. Of beter gezegd: juist daardoor. Mensen die in afgelegen gebieden wonen, moeten ook toegang hebben tot hulp.
Voor onze kinderen was het niet makkelijk toen we ze vertelden over onze plannen. Gelukkig hadden ze wel tijd om eraan te wennen. David en ik hebben de afgelopen jaren ons best gedaan om een netwerk om hen heen te organiseren, wat is gelukt. De oudste twee redden zich prima. Roos ook, maar zij is nog jong. Fien, ons cadeautje, gaat met David en mij mee naar Suriname, waar we begin 2025 naartoe verhuizen. Wat ik daar ga doen, is nog onduidelijk. Maar God kent mij en mijn kwaliteiten. Ik heb er alle vertrouwen in dat die ook in het nieuwe jaar worden ingezet.”
Tekst: Sonja Brekelmans Beeld: Nienke van Denderen Styling & visagie: Très Jolie Visagie