Dichter Merel Morre: ‘Ik herken heel goed dat het leven je om de oren kan slaan’

Het heeft even geduurd voor je jezelf dichter noemde, schrijf je op je site. Hoe komt dat?

“Dichten was eerst iets wat ik ineens aan het doen was, maar het was nog niet mijn vak. Ik weet ook niet wanneer het wél je vak is. Is dat als je er een salaris mee verdient, of ook als je af en toe een dichtregel schrijft? Op een gegeven moment besloot ik dat ik er niet zo tuttig over moest doen. Weet je, ik ben gewoon een dichter. Ik maak gedichten, doe dat met veel plezier, en verdien er inmiddels ook geld mee. Nu voelt het kloppend, maar dat heeft wel even geduurd. Misschien kwam dat ook door mijn beeld van dichters als moeilijk denkende, grijze, oude mannen. Dat is een soort pretentie die ik niet aan mijzelf wilde koppelen.”

Binnenkort komt je nieuwe dichtbundel

“Mentale gezondheid is zo’n belangrijk onderwerp, en het zit al vanaf dag één in mijn schrijven. Het moeilijke van de mens, het geworstel, de dingen die ik zelf heb doorgemaakt, dat vormt al heel lang een rode draad in mijn gedichten. Ik had het alleen nog nooit als thema vastgepakt. Toen ik eenmaal besloten had dat mijn nieuwe dichtbundel hierover moest gaan, dacht ik: hé, waarom heb ik dit niet veel eerder bedacht? Om mij heen hoor ik veel geluiden van mensen die worstelen met hun mentale gezondheid. Er komt steeds meer openheid over, dat vind ik supergoed. Het is zo’n relevant onderwerp voor zo veel mensen. Mijn streven was om iets te maken waar mensen iets aan hebben of zichzelf in kunnen herkennen.”

Wat is jouw eigen ervaring met mentale gezondheid?

“Rond mijn twintigste, toen ik de toneelschool deed, zat ik in een heel onzekere periode. Ik ontwikkelde eetproblemen, omdat ik een laag zelfbeeld had en ergens grip op wilde krijgen. Daarom richtte ik mij op het eten. Het heeft best een tijd geduurd voordat ik daarvan loskwam, daar heb ik veel hulp voor nodig gehad. Na de geboorte van mijn zoon kreeg ik een post-partumdepressie. Dat was ook een heel donkere periode qua mentale gezondheid. Daardoor greep ik terug op oude patronen, en kwamen mijn zelfbeeld en eetproblematiek ook weer om de hoek kijken. Het ligt gelukkig allemaal achter mij, maar ik herken dus heel goed dat het leven je om de oren kan slaan.”

Hoe vond je het om voor je nieuwe bundel terug te gaan naar die tijd?

“De thema’s waar ik zelf ervaring mee heb, vond ik lastig om weer aan te gaan. Het had niet meer dezelfde zwaarte als toen, maar ik merkte wel dat het littekens heeft achtergelaten. Die periodes zijn niet fijn om aan terug te denken. Aan de andere kant is het hopelijk waardevol voor anderen om te lezen dat het weer over kan gaan. Daarnaast ben ik ook in de verhalen gedoken van mensen met andere psychische problemen. Ik heb allerlei ervaringsdeskundigen gesproken over hoe zij het beleven om bijvoorbeeld een angststoornis, burn-out of autisme te hebben. Dat was af en toe wel even slikken om te horen. Dan ging ik niet meteen schrijven in de heftigheid van het moment, maar eerst een wandelingetje maken, om het te laten bezinken.”

Hoe kijk je inmiddels naar jezelf?

“Steeds milder. Ik heb drie maanden intensieve therapie gevolgd, dat heeft me heel erg geholpen. Daar heb ik de basis gevonden van wie ik ben, en wat daar leuk en goed aan is. Ik heb nu een gezond zelfbeeld, waarbij ik kan zien wat mijn mindere kanten zijn, maar ook wat mijn waarde is voor anderen. Het kost mij nog steeds moeite hoor, maar ik probeer te zien wat mijn rol is. Ik voel mij het best als ik voldoening kan halen uit mijn contact met mijn kinderen, mijn man, familie, vriendinnen of mensen die mijn gedichten lezen.”

Je nieuwste bundel gaat over de binnen-wereld, maar veel van je gedichten gaan ook over wat je op straat ziet, bijvoorbeeld. Dicht je het liefst over ‘binnen’ of over ‘buiten’?

“Inmiddels dicht ik liever over de dingen die anderen meemaken dan over wat ikzelf meemaak. Ik vind het heel fijn dat ik voor deze bundel de binnenwereld van anderen heb mogen beschrijven. Ik was eraan toe om een bundel te schrijven die niet zozeer over mijn eigen belevenissen gaat. In mijn eerste twee bundels moest ik vooral zelf een hoop kwijt. Daarna ben ik meer observaties van de buitenwereld gaan beschrijven. Nu is het een combinatie, ik schrijf veel over de binnenwereld, maar niet per se alleen over die van mijzelf. Ik vind het heel prettig om geïnspireerd te raken door de verhalen, visies en ervaringen van anderen.”

Wat maakt dat zo prettig?

“De psyche van de mens interesseert mij, ik vind het superinteressant om te weten wat mensen drijft. Ik wil graag begrijpen hoe iemand anders zijn leven leeft, wat diegene leuk of juist stom vindt aan dingen. Het was heel verrijkend om de verhalen van andere mensen te mogen horen en daarmee bezig te zijn.”

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Wie of wat inspireert jou?

“Mensen, sowieso. Het gaat bij mij altijd over mensen. Hoe we zóveel aan het pogen zijn met z’n allen. We proberen er een beetje leuk uit te zien, het goede te doen, het mooiste huis te krijgen, het de ander naar de zin te maken. Het zit ’m soms in kleine dingen. Mensen die gepoogd hebben het tuinhekje in dezelfde kleur te schilderen als de schuur bijvoorbeeld, en dat het net niet is gelukt. Dat vind ik ontroerend aan ons mensen. We zijn allemaal aan het proberen er het beste van te maken. Ik krijg inspiratie als ik daarnaar kijk. Dat gaat met de nodige zelfspot, want ik ben natuurlijk ook een van die mensen.”

Hoe ziet dat ‘proberen’ er voor jou uit?

“Hetzelfde als voor heel veel mensen, denk ik. Tóch maar weer een nieuw crèmepje, in de hoop dat mijn huid er dan beter uit gaat zien. Naar de sportschool gaan om fit te blijven. Schrijven, om iets bij te dragen aan de wereld of in ieder geval aan iemand die het leest. In alles wat je doet zit een poging om het leven goed te doen en leuk te maken, dat doe ik zelf ook de hele dag door.”

Tekst: Lonneke Tijhof
Fotografie en styling: Elisabeth Ismail
Visagie: Make Up Your Mind - Judith Looye