PremiumRutger Castricum betrapte me op een mening over voorgesneden uien
Pieter-Jan bekijkt het
vandaag · 14:11| Leestijd:4 min
Lees gratis verder
Meld je nu aan en krijg 3 maanden gratis onbeperkt toegang tot alle artikelen en digitale magazines van Visie.
Je kunt natuurlijk de Algemene Beschouwingen kijken, deze dagen. Dan zie je politici hun voorspelbare riedeltjes afdraaien, die dit jaar – demissionair kabinet, verkiezingen in aantocht – voorspelbaarder en nuttelozer dan ooit zijn. Of je pakt politiek gevoelige onderwerpen gewoon lekker direct aan, zoals Rutger Castricum doet in 'Rutger en de Uitkeringstrekkers'.
Als Cindy, die van een Wajong-uitkering leeft, vertelt dat ze van de PvdA naar de PVV is geswitcht, zegt Rutger Castricum: "Je hebt het toch aan de PvdA te danken dat je een uitkering hebt?" Als ze een voorgesneden zakje uien door de pilav gooit, is zijn commentaar "Wat kost dat wel niet?" En wanneer Sonja – afgekeurd – vertelt dat ze van het minste en geringste boos wordt, reageert hij droog: "Daar heb je toch alleen jezelf mee? Waarom stop je daar niet mee?" Met die ongedwongen, goudeerlijke vragen is Rutger en de Uitkeringstrekkers een verademing. Want het zijn vragen die je zelf dénkt, maar niet uit durft te spreken.
Pieter-Jan bekijkt het
Bloed-onder-de-nagels
Pow is er ooit voor opgericht om brutale, directe televisie te maken. Dat levert zelden memorabele televisie op (Meiden die rijden, iemand?). Maar soms is die ongegeneerde tv precies wat we nodig hebben, en Rutger Castricum (niet meer zo bloed-onder-de-nagels als vroeger, maar nog wel lekker vrijmoedig) is precies de juiste man. Want hij spreekt alle vooroordelen die mensen over uitkeringstrekkers hebben, gewoon uit.
- Pieter-Jan kijkt Meiden die Rijden: Rail Away voor mannen met een goudvissenbrein
Pieter-Jan kijkt Meiden die Rijden: Rail Away voor mannen met een goudvissenbrein
En daarmee doet-ie twee dingen. Het eerste is: geinige tv maken, die lekker wegkijkt. Dat komt ook door de paradijsvogels die hij weet te strikken, zoals de blowende Ed die het wel best vindt dat mensen 'm een lapzwans noemen. Of, in aflevering twee, Maurice, die zich per se als paashaas wil verkleden. Alleen al Rutgers gezicht is een kijkbeurt waard.
Gewoon razend ingewikkeld
Maar het tweede is: hij geeft een gezicht aan de vooroordelen, zonder dat hij zijn gasten zielig laat lijken. Of, juist de andere kant op, neerzet als profiteurs. Met z'n aanstekelijke lach en superdirecte vragen prikt hij door alle ongemakkelijkheden heen. En dan blijkt de werkelijkheid gewoon razend ingewikkeld te zijn.
Nooit meer een geloofsverhaal missen? Schrijf je in
En ontvang wekelijks de Visie-nieuwsbrief in je mailbox
Lees onze privacyverklaring.
Dan blijkt een uitkering voor sommige mensen een strohalm te zijn, een hoop op een beter leven, zoals voor ZZP'er Tomek, die door een dwarslaesie in een rolstoel zit. Met zijn uitkering werken hij en z'n vriendin keihard aan zijn revalidatie. Of een uitkering is een noodzakelijke bron van inkomen voor iemand als Cindy, die zich nuttig maakt door een stichting voor mensen in armoede te leiden, maar aan de andere kant kwaad wordt als de overheid er is voor immigranten. Zo ingewikkeld en ongemakkelijk kan het zijn. En de blowende Ed, die al dertig jaar van een uitkering leeft? Voor hem is het een manier om tóch een plek in de samenleving te vinden, als zelfverklaard buitenbeentje. Of is hij inderdaad een profiterende lapzwans? Rutger gunt jou het oordeel.
Dan ben je aan het zeuren
Want je kunt van alles van deze situaties vinden. Maar dankzij Rutgers kort-door-de-bochtstijl kun je niet meer kort-door-de-bocht over uitkeringstrekkers denken. En betrap je jezelf op precies die vragen als Rutger. En dat is confronterend. Want als je iets moet gaan vinden van iemands voorgesneden uien, weet je dat je aan het zeuren bent.
