Selma van Dijk: ‘Vroeger stond ik met mijn vader op het toneel, nu met mijn zoon in de radiostudio’

Theater of televisie?

“Ik heb jarenlang met mijn vader (pianist Louis van Dijk, red.) in het theater gestaan. Ik heb veel van hem geleerd, bijvoorbeeld dat je heel goed moet studeren op je stuk. Als je op het podium staat en de zenuwen komen, dan val je zonder studie door de mand. Theater kost heel veel energie; je bent de hele dag bezig met het feit dat je ’s avonds op het podium staat. Op dat gebied ging televisie maken mij makkelijker af en moet ik daar misschien voor kiezen. Maar als je eenmaal op dat podium staat en je ziet mensen genieten, dat is echt onbetaalbaar.”

Viool of piano?

“Gevoelsmatig kies ik dan voor viool, al moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet meer zo vaak speel. Ik heb dertig jaar lang viool gespeeld, maar je moet van tevoren de snaren eerst stemmen en de viool inspelen. Soms is die drempel iets te hoog. Ik kruip nu wat sneller achter de piano. Ik kan het een beetje, maar lang niet zo goed als mijn vader.”

Vrijheid of zekerheid?

“Ik ben absoluut geen avonturier. Mijn man en ik zijn het liefst thuis, daar genieten we het meest van. We maken af en toe wel mooie reizen, maar verder zijn we gewoon heel graag thuis. Lekker de open haard aan, een bordspel spelen en een mooie documentaire kijken. Daar kunnen we echt van genieten, zeker nu de kinderen nog thuis wonen.”  

Ik ben absoluut geen avonturier

Rust of drukte?

“Rust, reinheid en regelmaat. Ik zou graag groots en meeslepend willen leven, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik maak graag mooie dingen mee, maar ik geniet net zo hard van de merel op het dak die zit te zingen. Het is belangrijk om te genieten van wat je hebt en blij zijn met wat je hebt.”

Een vijfjarenplan of in het moment leven?

“In het moment leven, al ben ik wel van het sparen en leef ik heel bedachtzaam. Maar het is zo ontzettend belangrijk om het nu mee te maken. Je kunt wel van alles bedenken, maar het loopt toch nooit zoals je het plant.” En de dingen die dan je plan in de war schoppen? “Die moet je in perspectief zien”, zegt Selma. “Het belangrijkste is dat je bewust bent dat je nu leeft en dat je gezond bent. Het zijn allemaal dingen waar je nooit bij stilstaat totdat het misgaat. Je moet af en toe tegen jezelf zeggen: wees bewust van het geluk dat je hebt.”

Tekst gaat hieronder verder.

• Sanne Akkerman: ‘Ik denk niet dat ik ooit van mijn ziektevrees afkom’

  Klik hier

Vergeten of koesteren?

“Ik koester alles; ik mijmer en koester erop los. Ik had een fijne jeugd in Dalfsen en heb nog steeds contact met vriendinnen uit die tijd. Ik ben inmiddels 55 jaar en ik ben al 52 jaar bevriend met mijn vroegere overbuurmeisje. We zien elkaar niet veel omdat zij nu in Friesland woont, maar als er mijlpalen zijn, zijn we er voor elkaar. Het is zo mooi om met elkaar jeugdherinneringen te delen. Deze vriendin kent mij door en door. Zo’n vriendschap kan ik echt koesteren.”

Tekst: Renée Prenger
Beeld: Renske Holwerda