Sander Lusink: ‘Vóór mijn hart­stil­stand trok ik me te veel dingen aan’

Het is een regenachtige dag in Amsterdam, maar dat weerhoudt het winkelend publiek in de P.C. Hooftstraat niet. Een paraplu biedt uitkomst en af en toe stapt er iemand binnen bij Armani, Burberry of Ogér. Zodra je laatstgenoemde winkel binnenkomt, ervaar je direct de wereld van elegantie en verfijning. Alles ademt luxe en stijl: van de op maat gemaakte Italiaanse pakken tot de persoonlijke benadering. Midden in dat decor staat Sander Lusink, het warme hart van het bedrijf. Waar zijn broer Martijn de modemaker is, is Sander de verbinder. Tijdens het gesprek staat hij meerdere keren op om, terwijl hij praat, een overhemd recht te leggen. Lachend zegt hij: “Beetje OCD…”

Van alles waarover je waakt, waak vooral over je hart, het is de bron van je leven. (Spreuken 4:23)

“Zegt de Bijbel dat? Het is niet alleen fysiek correct, maar ook emotioneel. Vroeger, vóór mijn hartstilstand, trok ik me te veel dingen aan. Mijn vader zei altijd: ‘Vertrouwen is goed, maar controle is beter.’ Ik was echt een controlfreak. Ik checkte bijvoorbeeld elke avond de Ogér-social media, zag dat er nog berichten onbeantwoord waren en dan zei ik: ‘Jongens, let even op.’ Ik zag dat sommige personeelsleden gewoon om zes uur naar huis gingen, of lekker naar het strand om te ontspannen. Dan dacht ik: waarom kan ik dat niet?

Nu kan ik af en toe uitzoomen en denken: waar maakte ik me eigenlijk druk om? Het komt wel goed. Mijn broer en ik blijven natuurlijk eindverantwoordelijk, maar je moet soms ook mentaal een stukje afstand nemen. Voor je hart is het gezonder om soms even iets anders te doen, even níét bezig zijn. Daarom sport ik veel. Het is mijn manier om uit te tunen. Want als je op de padelbaan staat, kun je niet op je telefoon zitten.”

Sporten is mijn manier om uit te tunen.

Angst voor mensen is een valstrik. (Spreuken 29:25)

“Dat kan ik beamen. Zakelijk gezien weet ik goed wie ik ben en waar ik voor sta. Ik ben loyaal en hecht veel waarde aan relaties, ook buiten werk. Als ik iemand kan helpen, doe ik dat graag, zonder iets terug te verwachten. Sommigen zijn nu zelfs succesvoller geworden dan ik. Dat geeft me echt een goed gevoel.
Ik was ooit verloofd met een lieve vrouw genaamd Ellen. Tijdens die relatie bleek dat ik geen kinderen kon krijgen. We groeiden uit elkaar, zij kreeg andere wensen in het leven. Ook mijn onvruchtbaar bleek een te grote hindernis voor onze relatie. We zijn op een goede manier uit elkaar gegaan. Natuurlijk was ik teleurgesteld, maar ik besefte later dat we geen goede match waren. Ellen heeft gelukkig weer een leuke man en twee kinderen. Zelf heb ik door mijn onvruchtbaarheid wel bindingsangst gekregen. Ik heb daar veel therapie voor gehad, maar het is nooit helemaal weggegaan. Het is een soort minderwaardigheidscomplex.

Dat komt ook door mijn jeugd. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik dertien was, en mijn vader had daarna ingewikkelde relaties – vier huwelijken in totaal. Dat was niet fijn als kind. Ik heb dus nooit een stabiel voorbeeld gehad. Gelukkig heeft mijn vader nu een lieve partner. Zij zorgt goed voor hem, zeker sinds zijn herseninfarct. Ze is naast zijn partner óók zijn mantelzorger geworden. Een mooi en liefdevol voorbeeld waar ik echt inspiratie uit haal.”

Hoe lang nog, luiaard, blijf je slapen, wanneer kom je uit bed? (Spreuken 6:9)

“Mijn broer en ik waren niet zulke uitslapers. We waren altijd aan het werk bij mijn vader, dat vonden we leuk. Toen ik begin twintig was, begon ik een bedrijfje in spray-vitamines. Dat had ik in Amerika gezien. Maar in Nederland werd het niet warm ontvangen. Ik heb ook op een ondernemerscollege gezeten waar we zelf cd-rekjes in elkaar zetten en verkochten. Ik ben dus altijd ondernemend geweest. Dat neem je mee in zo’n groot bedrijf als dat van ons.

Nadat mijn verloving uitgegaan was, heb ik veel gedatet. Om de eenzaamheid te bestrijden ging ik elke avond ergens eten. Alles om maar niet alleen thuis te hoeven zijn. Ook werkte ik ’s avonds lang door en dronk ik veel alcohol. Op een gegeven moment gaat die kaars aan twee kanten op. Als kind had ik al veel ziektebeelden, waardoor ik een zwakker gestel heb. Ik ben geboren met geelzucht en zat als tweejarig baby’tje al aan een bloedtransfusie. In 2010 moest mijn rechternier eruit, een jaar later mijn blindedarm, en in 2012 kreeg ik een hartstilstand. Toen zei ik tegen mijn vader: ‘Oké, nu gaan we het anders doen.’ Tegenwoordig heb ik een solistische functie als Brand Director. Ik beheer mijn eigen agenda, zodat de werkdruk minder groot is. Er is een kans dat de hartklachten terugkomen. Mijn medicatie helpt maar voor veertig procent; de rest moet ik zelf doen met levensstijl en stressbeheersing. Daarom is het zo belangrijk dat ik goed op mezelf pas.”

Ik beheer mijn eigen agenda, zodat de werkdruk minder groot is.

Wie ontzag heeft voor de HEER, leeft vele jaren langer, het leven van een goddeloze wordt bekort. (Spreuken 10:27)

“Ik heb een tweede kans gekregen en die moet ik met beide handen aangrijpen. Dus ik vind deze spreuk heel logisch. Mijn moeder was van de rust, reinheid en regelmaat. Dat vind ik een goddelijke gewoonte. Als je daarnaar streeft, leef je langer. Loop je vaak in de natuur en doe je dingen die je gemoedsrust geven, dan leef je meer in balans. Dat zou je aan God kunnen koppelen. Mijn ouders waren protestants, maar wij zijn niet gelovig opgevoed. Zij vonden dat wij zelf een geloof moesten kiezen. Maar ja, als je als jonge jongen op een montessorischool belandt, krijg je weinig geloof mee. Nu ik ouder ben, zie ik veel dingen in mijn leven terug die volgens mij ook in de Bijbel staan. Ik merk dat ik bijvoorbeeld veel beter functioneer als ik leef naar rust, reinheid en regelmaat. Maar ik bid niet voor het eten. Ik geloof in spiritualiteit, dat er meer is. Alleen koppel ik dit niet aan een religie. Ik wil niet pessimistisch zijn, maar religie zorgt zo vaak voor oorlogen. Ik vind dat je uit geloof hoop zou moeten putten.”

Een goede naam is te verkiezen boven grote rijkdom, waardering boven zilver en goud. (Spreuken 22:1)

“Wij hadden waarschijnlijk veel meer omzet kunnen maken als we de grenzen hadden opgezocht, maar dat doen we niet. We werken alleen met de topateliers in de wereld. Onze stoffen komen van de wevers uit het Italiaanse dorpje Biella. Hoewel dat niet in de buurt ligt van modestad Milaan, wordt daar eigenlijk de mode gemaakt. Tientallen weverijen en textielbedrijven, vaak ook familiebedrijven, maken in Biella op ambachtelijke wijze de fijnste en mooiste stoffen van grote plukken wol. Ook de beste garens worden daar geproduceerd. Vervolgens maken oudere Italianen in Napels onder comfortabele werkomstandigheden de mooiste handgemaakte pakken. Ze moeten soms eerst jaren in training om bijvoorbeeld te oefenen op een borstzak van een Attolini-pak, voordat zij aan het eindproduct mogen beginnen. Op de groepsfoto van de NAVO-top dragen Rutte en Schoof zo’n Attolini-pak van Ogér. Ook in onze eigen winkel in Nederland belonen we ons personeel goed. Dat doen we beter dan onze concurrenten; we geven onze werknemers veel vrijheid om hun vak goed uit te oefenen. Veel mensen werken soms wel 25 jaar of langer bij ons.”

Tekst gaat hieronder verder.

Want hun lessen [van je vader en moeder] zijn een lamp, hun richtlijnen geven je licht, hun waarschuwingen wijzen de weg naar het leven. (Spreuken 6:23)

“Nou, dit is een moeilijke zeg. Ik weet wel een leuke van mijn vader. Soms kijk je ontzettend op tegen iets groots en denk je: dat gaat ons nooit lukken. En dan lukt het toch. Dan zei m’n vader altijd: ‘Weet je wat het is, San? Een olifant kun je niet in z’n geheel eten, maar wel plakje voor plakje.’ Met andere woorden: als je het gewoon stukje voor stukje doet, dan red je het. Dat helpt om anders tegen dingen aan te kijken. Mijn vader is nu 77 en kan helaas niet meer praten door zijn herseninfarct. Maar toen hij dat nog kon, zei ik eens tegen hem in de auto: ‘Het is zo gek, maar als ik met iets nieuws begin, komen er allemaal dingen op mijn pad die daarmee te maken hebben.’ Nu ik bijvoorbeeld aan golf doe, komt er een golfcollectie en een golftoernooi op mijn pad, waardoor dit in mijn omgeving weer trending wordt. Toen zei hij tegen me: ‘Dat heb ik ook altijd in mijn leven gehad, en dat ga je nog meer meemaken naarmate je ouder wordt.’ Sommige mensen noemen dat manifesteren en zijn daar heel bewust mee bezig. Ik ben daar onbewust mee bezig en opeens zie je dingen gebeuren, snap je? Ik geloof dat je het aantrekt.

Mijn moeder was echt van de rust, reinheid en regelmaat. Omdat ik zo druk ben met de zaak, vergeet ik weleens te eten. En o ja, m’n overhemd moet nog worden gestreken. Mijn moeder zei altijd: ‘Zorg ervoor dat je thuis alles goed geregeld hebt: koelkast vol, tuin netjes, vuilnis geleegd, netjes geschoren, alles gestreken.’ Dat vooruitdenken heb ik echt van haar geleerd. Zij moest dat altijd doen, want ze heeft ons alleen opgevoed.

Omdat ik zo druk ben met de zaak, vergeet ik weleens te eten.

Door de scheiding van mijn ouders was de relatie met mijn vader niet altijd even makkelijk. We zagen hem weinig. Doordat Martijn en ik voor hem zijn gaan werken, zijn we meer in contact gekomen, dus dat is wel fijn. Hij was echt een workaholic, dag en nacht met het bedrijf bezig. Maar op het werk zag ik hem anders. Daar hadden we mooie gesprekken die ik privé heb gemist. Sinds mijn broer en ik de zaak hebben overgenomen, snap ik mijn vader absoluut beter. Achteraf heeft hij wel spijt van die periode. Hij zegt: ‘Ik heb een heel belangrijke periode in het leven van mijn kinderen gemist en dat had ik anders moeten doen.’”

Een tevreden geest geeft een goede gezondheid, jaloezie knaagt aan je botten. (Spreuken 14:30)

“Dit gaat mij aan het hart. Dit is waar ik dagelijks naar handel. In ons bedrijf kunnen dingen natuurlijk altijd beter, maar soms moet je tevreden zijn. Als ik bijvoorbeeld op Instagram kijk en ik zie daar mensen gelukkig met vrouw en kinderen, kan ik soms jaloers zijn. Maar ik wil ook tevreden zijn. Ik ben dankbaar dat ik er nog ben en dankbaar voor de dingen die ik nog wel kan doen. Ik moet hier bewust voor kiezen.

Ik was gisteren met mijn nichtjes op pad en dan vragen mensen soms: ‘Waarom heb je zelf geen kinderen?’ Die vraag krijg ik nog dagelijks. Ik ben er heel open over, maar het voelt wel als een soort defect aan jezelf. In het begin had ik die kinderwens ontzettend. Ik zag het echt voor me dat je als papa trots in de auto rijdt met je kroost op de achterbank. Toen ik hoorde dat ik onvruchtbaar ben, was het net alsof ‘hup’ alle kinderen van de achterbank naar buiten werden geschoven. Ik zie in mijn omgeving dat het hebben van kinderen ook niet altijd zaligmakend is. Ik kan nu erg genieten van de momenten met de kinderen van mijn broer. Gisteren lagen we met z’n drieën op de bank en ging ik voorlezen. Dat geeft me een heel warm gevoel.”

Waarom heb je zelf geen kinderen?’ Die vraag krijg ik nog dagelijks.

Zoals men ijzer scherpt met ijzer, zo scherpt een mens zijn medemens. (Spreuken 27:17)

“Dat heb ik met mijn personal trainer, Ralph Moorman. Ik train drie keer per week met hem en dan sparren we met elkaar over dingen. Hij heeft vaak een heel nuchtere blik. Het is net alsof je bij de kapper zit en je verhaal doet, aan Ralph heb ik een goed klankbord.

Ook wandel ik elke avond met mijn Oekraïense buurvrouw Victoria. Zij is opgevoed in de natuur en weet de meest briljante vegetarische gerechten te creëren. Als natuurarts weet ze welke kruiden uit de natuur ze kan gebruiken om mensen te genezen. Ik woon aan een natuurgebied, dus elke wandeling leer ik weer wat nieuws van haar.”

Tekst: Jeannette Coppoolse
Beeld: Nienke van Denderen