De rage van ‘ragerooms’. Helpt het echt om je hoofd leeg te maken?

Redacteur Christianne Scholtens hijst zich in een overall, grijpt een hamer en gaat het experiment aan.

Ragerooms

Gewoon even een paar borden stukgooien. Dan voel ik me vast een ander mens. Ik weet nog dat ik jaren geleden regelmatig deze gedachte had. Ik was ergens boos en gefrustreerd over en kon die opgekropte gevoelens niet goed uiten. Ik verlangde ernaar om even flink los te gaan, zodat ik me daarna weer wat lichter zou voelen.

Momenteel voel ik wat minder opgekropte woede. Wat ik wel voel, is een enorme nieuwsgierigheid nu ik steeds vaker dingen over ‘ragerooms’ voorbij zie komen: kamers waarin je allerhande spullen mag slopen. Ik ga op onderzoek uit en zie dat dit ook op zo’n twintig minuten fietsen bij mijn huis vandaan kan. Ik wacht geen moment en boek een sessie, samen met mijn collega Eva.

Boosheid? Dat voel ik nog niet.

Van tevoren heb ik er zin in – maar boosheid? Dat voel ik nog niet. Daarom benoemt mijn vriend nog wat dingen die me frustreren. Dat ik nog geen stukje chocola kan eten zonder dat ik er een pukkel voor terugkrijg. Hoe oneindig lang de maand januari altijd lijkt te duren. Dat reizen met het vliegtuig nog steeds zoveel goedkoper is dan reizen met de trein. Langzaam maar zeker voel ik de irritatie opborrelen en wanneer ik eenmaal op de fiets zit, trap ik driftig op de pedalen.

Sloopmiddelen

Ik kom aan bij een oude fabriek op een vrijwel verlaten industrieterrein. Eva is er al. We doen een piepende, ijzeren deur open en komen in een ruimte die tjokvol staat met oude zooi: van spiegels en paspoppen tot wasmachines en tv’s. Een jolige man komt ons helpen. Alles wat hier staat, komt van de kringloop – stuk voor stuk dingen die niet verkocht zijn, zo vertelt hij.

Ter bescherming moeten we een oranje overall en handschoenen aantrekken en gezichtsbescherming om ons hoofd doen. Aan de muur hangen verschillende ‘sloopmiddelen’. Ik pak een grote hamer, Eva kiest voor een knuppel. Aan de buitenkant van een klein hokje hangt een tablet waarop we zelf onze muziek kunnen kiezen. Als we naar binnen stappen, ligt daar een hoop servies, maar ook een kastje, een plastic hobbelpaard en een bureaustoel. Aan de muur hangt een prijslijst voor als we extra items willen slopen. Wil je heel graag een tv vernielen? Dan betaal je bijna vijftig euro extra.

En dan is het zover: we mogen los! In het begin voelt het wat onwennig. We pakken allebei een kopje in ons hand en gooien die tegen de muur. Ze spatten uit elkaar en ik voel een lach opborrelen. Dit is hilarisch! Al snel heb ik de slag te pakken en begin ik met mijn hamer te rammen op het kastje. Dat heeft weinig nodig en valt al snel uit elkaar. De bureaustoel geeft het niet zo makkelijk op.

Ongemak

Dat is het moment dat ik ongemak begin te voelen. Wat sta ik hier nou te doen? Dit is nog een prima bureaustoel die iemand vast goed kan gebruiken en die ben ik nu aan het slopen. Ik probeer de gedachte van me af te schudden en begin aan het plastic hobbelpaard. Het plastic is eigenlijk niet kapot te krijgen en daarom is het vooral veel slaan, wat heerlijk is om te doen.

De borden en wijnflessen geven het leukste effect. Toch blijf ik ook wel een beetje voorzichtig, omdat we met z’n tweeën in de ruimte staan en het glas alle kanten op vliegt. Bovendien is de hamer zwaar, dus heel snel achter elkaar slaan lukt niet. En wat ook niet meehelpt: ik ben van nature nogal voorzichtig. Dat wordt hier niet zomaar in een halfuurtje doorbroken. Anderen zouden nog veel meer durven losgaan dan ik, vermoed ik.

Tekst gaat hieronder verder.

• Is kleding huren dé oplossing voor ons overmatige consumentisme?

  Klik hier

Conclusie

Als het halfuur voorbij is, ben ik moe en zoemt er een lichte hoofdpijn achter mijn ogen. In mijn schoenen hebben zich enkele glassplinters verzameld. Maar om mijn mond zit een glimlach. Ik scan mijn lichaam. Is er nou heel veel woede vrijgekomen? Nee, niet echt. Ik vond het vooral leuk om te doen. Heel vaak rammen op een bureaustoel tot er een wieltje vanaf komt, is best grappig voor een keer. En het heeft ook wel iets bevrijdends om wijnfles na wijnfles tegen de muur te gooien.

Toch sta ik niet louter positief tegenover de rageroom. Spullen kapotmaken die er nog prima uitzien: daar blijf ik gemengde gevoelens bij houden. Bovendien zijn er wat mij betreft genoeg andere manieren om hetzelfde gevoel te ervaren. Gewoon thuis eens heel hard op de grond stampen of met je vuisten op de bank slaan. Jampotten en wijnflessen met een extra zetje in de glasbak gooien. Tot het gaatje gaan in de sportschool of tijdens het hardlopen. Of gewoon op boksen gaan. Is nog goed voor je gezondheid ook.