Is kleding huren dé oplossing voor ons overmatige con­su­men­tis­me?

Onlangs ben ik verhuisd. Bij het eindeloze inpakken van dozen bleef ik maar roepen: “Ik heb écht te veel kleren, ik ga nooit meer wat kopen!” Om een paar dagen later stiekem toch weer op Vinted te scrollen.

Ik weet dat de impact van overmatige kledingconsumptie groot is, op heel veel vlakken. Tegelijk hou ik van mooie kleren, van het gevoel van een perfect zittende spijkerbroek, van complimenten over een nieuwe outfit. Oppervlakkig misschien, maar ik ben er gevoelig voor. Ik probeer mijn consumptie echt te verminderen en koop bijna alleen maar tweedehands kleding. Toch tilde ik doos na doos na doos de verhuiswagen in.

“Probeer Le Closet”, tipt een collega me. “Je huurt een maand lang kledingstukken en stuurt ze daarna weer terug.” Het valt in vruchtbare aarde (lees: aanhoudende rugpijn van al die dozen) en dus maak ik een paar dagen later een account aan op de website van het Franse bedrijf. Ik moet mijn lengte, gewicht (why?) en kledingmaten invullen en dan kan ik beginnen. De eerste maand kost veertig euro, daarna tachtig. Daarvoor krijg je maandelijks zes kledingstukken thuisgestuurd.

Tekst gaat hieronder verder.

‘Breitruien’

De keuze is reuze: er zijn meer dan 2500 kledingstukken van allerlei merken. Bijna alles is er, zelfs tassen, sieraden en zwangerschapskleding. Ik voel direct hoe de hebberigheid bezit van me neemt. Ik scrol door pagina’s aan prachtige kledingstukken (overigens alleen voor vrouwen), zie mooie blouses, jasjes, broeken, en wil het allemaal. Elk kledingstuk is voorzien van mooie foto’s, een duidelijke omschrijving en veel beoordelingen van eerdere gebruikers. Superhandig! Wel moet ik lachen om sommige teksten op de site – de vertaling van het Frans naar het Nederlands is niet overal vlekkeloos verlopen. Zo kan ik ‘breitruien’ kopen, maar ook een ‘bommenwerper’, wat gelukkig een ‘bomberjack’ blijkt te zijn en geen vliegtuig.

Naast huren kun je alles ook met korting kopen, wat ik dan weer twijfelachtig vind. Het idee is juist dat je hierdoor minder gaat kopen. Tegelijk kun je natuurlijk wel miskopen voorkomen door kleding eerst uit te proberen.

Na een tijdje wikken en wegen kom ik tot zes kledingstukken. Ik bestel twee jasjes – omdat ik zoiets niet echt in mijn garderobe heb – een spijkergilet, een spijkerbroek en twee blouses. Materialistisch als ik blijkbaar ben, word ik hier echt blij van!

Overladen met complimenten

De dag erna krijg ik een mailtje dat mijn bestelling onderweg is. Vanuit Frankrijk. Hoe duurzaam is dat?! De kleding die ik een paar dagen later ontvang, is stuk voor stuk prachtig. Het ziet er nieuw uit, maar er zitten geen kaartjes aan of overbodig plastic omheen. Het is van goede kwaliteit en als ik het pas, zit het eigenlijk allemaal goed. Vooral van één jasje ben ik helemaal weg – collega’s overladen me met complimenten – en ook de broek zit als gegoten.

Ik draag de kleding veel die maand, maar de tijd gaat snel en dan moet ik alles alweer terugsturen. Een paar items ga ik stiekem toch een beetje missen. Wat veel scheelt: ik hoef niets te wassen, dat doen ze bij Le Closet zelf, en ik hoef niet te betalen voor de retour. Met enige weemoed kijk ik hoe de doos bij het pakketpunt in het rek verdwijnt, terug naar Frankrijk.

• Kant-en-klare maaltijden aan huis – makkelijk én lekker?

  Kant-en-klare maaltijden aan huis – makkelijk én lekker?

Het blijkt vervolgens wel een crime om me uit te schrijven bij Le Closet. Op een dag wordt er zelfs tachtig euro van mijn rekening afgeschreven, terwijl ik toch echt heb opgezegd. Van de collega die dit ook geprobeerd heeft, hoor ik dat ze het abonnement al maanden aan het pauzeren is, omdat opzeggen haar niet lukt. Dik minpunt dus.

Conclusie

Ik vond het heel leuk om Le Closet eens uit te proberen, maar zou het niet snel weer doen. Ik werd heel blij van nieuwe kleren, maar tachtig euro vind ik zelf wel prijzig voor iets wat je maar een paar weken kunt gebruiken. Misschien dat ik het alleen voor een speciale gelegenheid nog een keer zou doen. De kledingstukken zijn in elk geval van heel goede kwaliteit en er is veel keuze.

Daarnaast heb ik nog wel mijn vraagtekens bij het duurzame aspect van Le Closet. Allereerst wordt namelijk alsnog het idee achter fast fashion in stand gehouden: dat je voortdurend iets nieuws moet dragen en kleding iets is wat je slechts een paar keer aanhebt. Ik voelde zelf dat ik er hebberig van werd. Bovendien moet de kleding uit Frankrijk komen en daar ook weer naar terug. (Ik kom er later achter dat er ook Nederlandse kledingbibliotheken zijn, zoals Lena’s Library. Dat scheelt alweer wat uitstoot.)

Le Closet is helaas niet hét antwoord op mijn overmatige consumentisme. Jammer. Dan moet ik me toch echt leren beheersen.

Volgende keer

Rage rooms winnen terrein. Steeds meer mensen slaan tegen betaling objecten kapot, om zo stress te verminderen of woede te uiten. Benieuwd hoe dat is? Redacteur Christianne probeert het uit. Je leest het in Eva 3, die op 20 juni verschijnt.