Mariële (55) bracht veertig dagen in stilte door: ‘Ik keerde nog bewuster naar binnen’

“Kinderen zijn fantastisch. Wat was ik blij toen ik in zes jaar tijd moeder werd van vier. Soms was het hectisch en pittig, maar ik genoot van de dynamiek die een groot gezin met zich meebracht. Vol overgave stortte ik me op de zorg. Met liefde smeerde ik stapels boterhammen en reed ik mijn kinderen naar allerlei clubjes. Ja, het gezin was mijn domein.

Ik kan goed omgaan met drukte en veel prikkels. Maar toen ik zo’n twaalf jaar geleden hoorde over stilteretraites, was ik nieuwsgierig wat dit met mij zou doen. Misschien wel omdat het zo anders was dan mijn leven vol reuring. Hoewel ik enorm had uitgekeken naar de stilteretraite die ik had geboekt, waren de eerste dagen verschrikkelijk. Het werd enorm druk in mijn hoofd. Alsof er allerlei parkieten door elkaar schreeuwden. Ik maakte me zorgen om de kinderen en ik veroordeelde mezelf voor het ondernemen van deze toch wel dwaze actie.”

Ik werd overweldigd door gevoelens van overvloed, dankbaarheid en rijkdom.

“In mijn lichaam voelde ik stress en onrust. Ik was het gewend om te denken voor vier andere personen en constateerde dat ik het eigenlijk helemaal niet leuk vond om alleen te zijn met mijn gedachten. Een schokkende conclusie. Op de derde dag werden mijn gedachten zachter en mijn lijf rustiger. Ik kon op een bankje in de zon zitten en genieten van het moment. Toen ontdekte ik dat je hart zich opent in stilte. Ik werd overweldigd door gevoelens van overvloed, dankbaarheid en rijkdom.

Inmiddels weet ik dat als je niet regelmatig naar binnen keert en checkt hoe het met je gaat, je afgesneden raakt van je gevoel, waardoor je onvoldoende registreert wat je nodig hebt. Na de week stilte voelde ik me meer in balans. Ik kon me ook beter verhouden tot anderen en kwam bewuster in het ouderschap te staan.”

Tekst gaat hieronder verder

• Anniek (48): ‘Ik leer veel van de Bijbel over een gezonde levensstijl’

  Klik hier

“Door mijn gedachten en gevoelens te observeren, zag ik in dat ik altijd aan het fiksen was. Als een van mijn kinderen verdrietig was omdat het geen speelafspraak had, probeerde ik hem of haar op te vrolijken door thuis koekjes te bakken of iets anders tofs te doen. Terwijl gevoelens van verdriet en afwijzing ook bij het leven horen. Het is belangrijk dat kinderen dit leren.

Drie jaar geleden besloot ik veertig dagen in stilte door te brengen. Ik reserveerde acht stilteretraites in Nederland achter elkaar om de verschillen in stilte beter te leren kennen. Tussendoor moest ik wel reizen en soms maakte ik een uitstapje, zoals naar een museum. Op mijn jas speldde ik dan een button met de tekst dat ik niet sprak, omdat ik in stilte was. Na deze ervaring kan ik nog meer ruimte maken voor de stilte in mijn dagelijks leven. Sindsdien keer ik nog bewuster naar binnen en vertrouw ik meer op mezelf.”