In deze rubriek gaat Eva op zoek naar antwoorden op vragen rond relaties. Verschillende experts denken mee, afhankelijk van het onderwerp. Deze keer vertelt een vrouw over haar relatie die helemaal vast zit.
Beste Eva,
Ik vind het mooi om de afgelopen maanden te lezen dat veel relatieproblemen op te lossen zijn. Dat heb ik ook altijd gehoopt voor mijn eigen situatie. De rauwe werkelijkheid is alleen dat het tussen ons muurvast zit. De problemen zijn zo hoog opgelopen, dat ik ook echt geen leuk persoon meer ben. Ik zit vol woede, frustratie en onmacht. Het kan zo niet meer verder. We hebben drie kinderen van 8, 10 en 13 jaar. Ik voel me ontzettend verdrietig en ik wil eigenlijk maar één woord typen, merk ik: HELP.
Caroline
Emoties de ruimte geven
Dank je wel voor je eerlijke bericht – en wat een moeilijke situatie is dit voor jullie. Het klopt wat je zegt: soms zijn dingen zo hoog opgelopen, dat oplossingen mijlenver weg zijn. Het is heel begrijpelijk dat je overspoeld wordt door emoties, zeker omdat je waarschijnlijk eens zo gelukkig met elkaar was – en er drie kinderen in het spel zijn.
Je verdriet, je boosheid, je wrok: het mag er helemaal zijn.
Aan de ene kant is het belangrijk om je emoties de ruimte te geven. Je verdriet, je boosheid, je wrok: het mag er helemaal zijn. Aan de andere kant is het verstandig om er op de lange termijn niet in te blijven hangen, omdat het dan alles kan overschaduwen. Voor je het weet kom je in een vechtscheiding terecht, waar niemand beter van wordt. Als je voelt dat het einde voor jullie relatie daar is, kun je proberen om liefdevol uit elkaar te gaan. In wezen komt dat neer op het ultieme geestelijke loslaten. Is dat makkelijk? Nee. Kan het jullie (en jullie kinderen) uiteindelijk een hoop opleveren? Ja. Het gaat over schoon schip maken, maar dan op een veel bewuster, dieper niveau.
Conscious uncoupling
De Amerikaanse relatie-expert Katherine Woodward schreef een boek over ‘conscious uncoupling’: Lang en gelukkig uit elkaar. Kort gezegd gaat dat over een scheiding waarbij partners proberen hun onbewuste, ‘primitieve’ gevoelens de baas te blijven of te overwinnen. Angst en boosheid kunnen ervoor zorgen dat we de ander willen benadelen, bestraffen of op een andere manier schade willen toebrengen. De liefdevollere weg kan betekenen dat je bijvoorbeeld allebei in therapie gaat. Je kunt op die manier uiteindelijk op harmonieuze wijze tot een besluit komen én daar samen stapsgewijs naartoe groeien.
Relatiecoach Denise Janmaat vertelt: “In deze roerige periode is het belangrijk eerst tot jezelf te komen en jezelf centraal te stellen. In therapie gaan we onder andere aan de slag met ‘emotionele vrijheid vinden’. Er is iets kapotgegaan en het is meer dan alleen je hart. Misschien je gevoel van veiligheid, de betekenis van je leven óf je geloof in het leven en de liefde. Alle pijnlijke gevoelens, zoals woede, haat, angst en wanhoop, mogen naar buiten komen.
Welke rol heb je zelf gespeeld bij wat er nu gaande is tussen jullie?
Pas als je eraan toe bent, ga je de kracht van zulke heftige emoties omzetten van destructieve energie naar constructieve energie. Eventueel schadelijk gedrag voor jezelf of voor anderen kan omgevormd worden naar positieve veranderingen. Alleen dan ontstaat er ruimte om je eigen kracht terug te pakken, je leven opnieuw vorm te geven en ook eerlijk naar je eigen patronen en onderliggende overtuigingen te kijken. Welke rol heb je zelf gespeeld bij wat er nu gaande is tussen jullie? Je leert hoe je uit de slachtofferrol kunt stappen, hoe je weer op jezelf kunt vertrouwen, en hoe je kunt stoppen met over je grenzen gaan of jezelf tekortdoen.”
Wonderlijk
Na zo’n periode van relatieve rust en zelfonderzoek, kunnen er besluiten worden genomen die door allebei gedragen worden. Wonderlijk genoeg kun je samen verder, ook al is dat in een heel andere vorm. Dat is fijn voor jullie zelf, maar ook voor jullie gezin en omgeving. Zie het als jullie unieke vorm van afstand en nabijheid die in de toekomst een warme band mogelijk kan maken. Zo’n vorm doet recht aan al het mooie wat is geweest en loopt tegelijkertijd niet weg voor datgene waarvan afscheid is genomen.