Esther werd seksueel misbruikt door haar opa – toch kon ze hem vergeven

Let op! Dit verhaal gaat over seksueel misbruik en mishandeling.

Esther: “Aan de buitenkant was niet te zien dat ik vanbinnen tot in mijn kern kapot was gemaakt. Zelfs mijn lieve ouders hadden niet door dat ik seksueel werd misbruikt. Ik groeide op in een warm, gelovig gezin waarin veel muziek werd gemaakt. Wanneer mijn ouders oppas nodig hadden, werd ik opgevangen door mijn opa en oma. Het leek een gelukkige constructie. Niemand wist dat mijn opa worstelde met seksuele gevoelens, ook voor mij.

Uit zelfbescherming verdrong ik alle pijnlijke gebeurtenissen. Tientallen jaren wist ik niet dat mijn opa regelmatig stiekem mijn slaapkamer in was gekomen en mij had betast. Wel herinner ik me flarden van een nare droom, die later echt waar bleek te zijn. Als achtjarig meisje schrok ik wakker uit een nachtmerrie waarin ik heel levendig ervoer dat mijn opa mij misbruikte. Overstuur en badend in het zweet zat ik rechtop in bed. Toen mijn oma vroeg waarom ik zo van slag was, verzon ik snel dat ik had gedroomd dat opa was overleden. Ik voelde me vies en durfde de waarheid niet te vertellen.

Zonder dat ik het doorhad, vormde het seksueel misbruik me. Als kind en tiener kreeg ik last van onverklaarbare angsten. Slapen met de deur open durfde ik niet. Ook droomde en dacht ik vaak over seksualiteit, waar ik me voor geneerde. Continu vroeg ik me af wat er mis met me was. Want dat er iets niet klopte, dat voelde ik heel sterk.”

• Esther met haar verhaal in ‘De Verandering’

  Als Esther 28 jaar is, overlijdt plotseling een familielid. Deze gebeurtenis maakt enorm veel los in Esther. Ze komt tot de schokkende ontdekking dat er een aanleiding is voor haar angsten.

  Esther met haar verhaal in ‘De Verandering’

Vernedering en pesterijen

“Ik was een beschadigd kind en daardoor extra kwetsbaar. Op de reformatorische basisschool hoorde ik er niet echt bij. Ik droeg vaak een broek in plaats van een rok, wat ongebruikelijk was. Een eenzame tijd brak aan toen ik les kreeg van een leraar die me kleineerde en mishandelde. Ik had veel last van oorontstekingen. Als kinderen niet luisterden, maakte hij grapjes dat ze met me mee moesten naar mijn KNO-arts. Ook sloeg hij me een keer in elkaar op de gang. De directeur zag het, maar greep niet in. Ik vond mezelf al niets waard, maar het laatste beetje zelfvertrouwen dat ik nog had, werd er toen uit geslagen.

Alle vernederingen liet ik over me heen komen, totdat ik op een dag brak. Ik voelde me hondsberoerd en mijn moeder had met de leraar afgesproken dat ik naar huis mocht als het niet ging. Toen ik me echt ziek voelde, liep ik het lokaal uit. Niet netjes, maar ik was zo bang voor die man dat ik niet eens tegen hem durfde te praten. Wat er toen gebeurde, laat mijn maag nog steeds ineenkrimpen. De leraar plaatste me voor de klas en liet mijn klasgenoten stemmen of ik wel echt ziek was. Ik raakte zo in paniek dat ik het op een rennen zette. Thuis kon ik niet stoppen met hyperventileren.”

Afgebroken eigenwaarde

“Mijn ouders kregen door dat mijn leraar twee gezichten had. Telkens als ze hem spraken, was hij aardig en voorkomend. Hoewel ik mijn vader en moeder vertrouwde, vertelde ik ze niet hoe wreed hij was. Ik deed vooral heel erg mijn best op school. Ik wilde zo graag bewijzen dat ik wél deugde. Maar alle mishandelingen en vernederingen kwamen jaren later toch aan het licht. Toen ik op de middelbare school zat, wilde ik zo graag met iemand praten over wat de leraar me had aangedaan. Mijn vroegere schoolarts woonde toevallig in onze straat en ik raakte met haar in gesprek. Ik schrok ontzettend toen de schoolarts me vertelde dat ze meerdere signalen van mishandeling over de leraar had opgevangen. Niet veel later besloot ik aangifte tegen hem te doen. Deze man moest worden gestopt.

Na drie jaar kwam de zaak eindelijk voor. De leraar kon niet worden vervolgd doordat de strafbare feiten waren verjaard, maar voor mij voelde de aangifte als een overwinning. Ik durfde te praten! In de rechtszaal vertelde ik alles en werd ik gehoord. Ik gaf interviews aan kranten en andere media. Bang was ik niet meer. Nadat de zaak was voorgekomen, verwachtte ik dat ik me meer gezien zou voelen, maar dat bleek niet het geval. Ik realiseerde me toen dat andere mensen mij onmogelijk recht kunnen doen, in tegenstelling tot God. Hij is de enige die me écht ziet en die er altijd onvoorwaardelijk voor me is.”

Tot zegen van anderen

“Het is mijn redding geweest dat ik God zelfs in mijn meest donkere momenten dichtbij voelde en met Hem kon communiceren. Op mijn vijftiende hoorde ik voor het eerst heel duidelijk zijn stem. Ik was er stellig van overtuigd dat God tegen mij zei: ‘Ik ga jouw verleden gebruiken tot zegen van anderen.’ Hoe zijn stem klonk, kan ik niet onder woorden brengen. Het was een allesomvattende ervaring. Zijn woorden resoneerden in heel mijn wezen. Ik wist niet wie ik was en wat ik met mezelf aan moest, maar ik wist sindsdien wél dat God een plan met me heeft. Het gaf houvast.

Uit de Bijbel put ik kracht. Mijn lijftekst komt uit het Bijbelboek Micha: ‘Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de Heer van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.’ Dat is precies wat ik iedere dag probeer. Diep in mijn hart geeft God me in wat goed is. Ik hoef alleen maar te luisteren en de moed te hebben om te doen wat God van me vraagt. Door me uit te spreken over de waarheid, hoe gevoelig het onderwerp ook is.

Vaak weet ik niet waar het toe leidt als God me iets ingeeft, maar inmiddels weet ik wel dat de uitkomst altijd beter is dan ik zelf kan bedenken. Ik volg God daarom blindelings. Er waren ook perioden in mijn leven dat ik niet naar God heb geluisterd. Een absoluut dieptepunt vond plaats toen ik dertien jaar oud was en een horrorfilm zag. De beelden van moorden vond ik griezelig, maar ook interessant. Diezelfde avond vroeg ik satan om een teken. Als ik dat zou krijgen, zou ik meteen weten dat God ook bestaat, beredeneerde ik. Natuurlijk wist ik allang dat God nabij is. Ik voelde Hem iedere dag, maar ik was jong en rebels. Nadat ik satan had aangeroepen, verscheen er een geest in de vorm van een man naast mijn bed. Daar raakte ik nog meer van in de war dan ik al was. Dat was ook te zien aan mijn uiterlijk. De ene dag kleedde ik me als een gabber en de andere dag als skater. Mijn gezicht verschool ik achter een masker van make-up.

In mijn tienertijd was ik echt aan het overleven. Gelukkig ontmoette ik via de kerk Richard, een man die honderd procent voor mij ging. Richard zei altijd dat hij een vrouw wilde zonder problemen en zonder make-up. Hij kreeg het tegenovergestelde. Ik had zo veel issues dat er zelfs mensen waren die zich afvroegen of hij er wel verstandig aan deed om onze relatie voort te zetten.”

Hulp

“Mijn problemen bleken inderdaad te groot. Richard en ik waren net verloofd toen we onze relatie verbraken omdat het ons allemaal te veel werd. Op mijn zolderkamer gaven we onze ringen aan elkaar terug. Terwijl Richard verslagen de trap af liep, voelde ik een immens verdriet. Ik bad God om Richard terug te laten keren als het de bedoeling was dat we samen zouden zijn. Een paar seconden later stormde hij mijn kamer binnen. Nadat we samen hadden gebeden en gehuild, ging hij naar huis. Op zijn deurmat vond Richard een briefje met de tekst: Er is hulp voor Esther gevonden, met daaronder alleen een telefoonnummer. Richard en ik waren perplex. Niemand wist waar we die avond doorheen waren gegaan.

De hulp waarnaar werd verwezen, bleek van een christelijke organisatie te zijn. Na een lange weg van gebed en hulpverlening ervoer ik daadwerkelijk bevrijding.”

Doen wat nodig is

“Samen met mijn grote liefde dacht ik dat ik eindelijk gelukkig zou worden. Richard en ik trouwden en mijn hartenwens – moeder worden – ging zelfs in vervulling. Zielsblij was ik toen ik beviel van onze oudste dochter. En tóch staken de nare beelden en gedachten over seksualiteit weer de kop op! Ze waren heviger en pijnlijker dan ooit tevoren. Voortdurend was ik me er hyperbewust van dat er mensen zijn die baby’s en kinderen misbruiken. Het maakte me radeloos en onzeker. Waarom had ik toch van die nare gedachten?

Jaren later, toen mijn opa op sterven lag, kwam ik achter de oorzaak van de beelden en gedachten over seksualiteit die me bijna heel mijn leven teisteren. Omdat mijn opa in het reine wilde komen met God, deelde hij op zijn ziekbed zijn schaamte over zijn worstelingen met een pastoraal werker. Hij vertelde ons als familie niets, maar hij gaf ons wel toestemming om na zijn dood de pastoraal medewerker te benaderen, mochten er specifieke vragen zijn. Ik voelde instinctief dat opa’s geheimen weleens te maken konden hebben met de zware last die ik met me meedroeg.”

Vergeving

“Buiten, op een parkeerplaats, nam ik mijn zus in vertrouwen. Het raakte me diep toen ze vertelde dat zij ook nare herinneringen had aan onze opa. Nadat we ons hart bij elkaar hadden uitgestort, bleven mijn tranen maar komen. Maar zelfs in deze verwarrende periode was God dichtbij. Toen mijn opa op sterven lag en ik naast hem zat, werd ik ineens getroffen door een intens gevoel van bezorgdheid en liefde. Wat er in het verleden was gebeurd, wist ik niet, maar ik voelde dat opa net als ik diep vanbinnen een beschadigd kind was. Ik werd echt door God geleid, want zelf had ik de kracht niet om opa’s hand te pakken en te zeggen dat ik hem vergaf.

Nadat mijn opa was gestorven, vroeg ik de pastoraal medewerker of er een kans bestond dat ik seksueel ben misbruikt. Het klinkt misschien vreemd, maar toen hij mijn voorgevoel bevestigde, voelde ik in één klap verlichting. Heel mijn leven ging ik gebukt onder een loodzwaar gevoel van schaamte. Ik dacht altijd dat ik gek was, dat er iets mis met me was. Door het gesprek met de pastoraal medewerker zag ik in dat alle moeilijkheden me waren aangedaan. Ik kon er niets aan doen.

Het doet nog steeds pijn als ik denk aan de reactie van mijn moeder toen we met de familie en de pastoraal medewerker afspraken om met elkaar te praten. Mijn moeder was gebroken van verdriet en voelde zich schuldig en bedrogen. Voor haar was opa een betrouwbare vader. Nog steeds kan ze het niet bevatten.”

Liefde en compassie

“Na het gesprek met de pastoraal medewerker bleef ik achter met veel vragen. De enige die mogelijk meer wist, was oma, maar mijn familie had nadrukkelijk gevraagd om het seksueel misbruik door opa niet ter sprake te brengen. Ze waren bezorgd en wilden haar niet belasten. In diezelfde periode las ik een tekst uit de Bijbel waarin staat dat alles wat in het donker is aan het licht zal komen. Ik zag het als een teken van God dat ik geduld moest hebben.

Na jaren van wachten, spraken oma en ik toch met elkaar over het onderwerp dat zo lang een grote schaduw over onze familie wierp. Wat was ik boos en verdrietig toen bleek dat oma er deels van wist. Met hulp van boven lukte het me om oma ook te vergeven. En weer verliep dit op zo’n wonderlijke manier. Een kennis stuurde me een prachtig lied over de wonderen van God, ‘Believe for it’. Terwijl ik het luisterde, zag ik een beeld voor me dat ik mijn oma omhelsde en haar vergaf. Ik vond dit opmerkelijk, want aan vergeving was ik niet toe.

Nadat het nummer was afgelopen, belde mijn moeder. Ze vertelde dat het slecht ging met oma’s gezondheid. Omdat ik dicht bij haar woon, vroeg ze of ik met spoed naar haar toe kon om poolshoogte te nemen. Eenmaal bij oma aangekomen, bleek ze zo ziek dat ze niet meer uit haar woorden kwam. Terwijl ik oma verzorgde, werd ik overvallen door een intens gevoel van liefde. Ik pakte oma’s gezicht met beide handen vast en zei: ‘Oma, ik vergeef je.’ Waarop zij opgelucht vroeg: ‘Echt waar, meisje?’ Daarna omhelsden wij elkaar, precies zoals ik voor me had gezien tijdens het lied! Hoe was het mogelijk? Het beeld dat ik die ochtend zag, was werkelijkheid geworden. Tot in het diepst van mijn ziel voelde ik me geheeld.”

In het licht

“Door alles wat ik heb meegemaakt, weet ik dat er een enorme kracht zit in kwetsbaarheid. Ik kom steeds meer achter de waarheid en dat maakt alles minder zwaar. Door je uit te spreken – hoe moeilijk ook – zet je wat er niet mocht zijn in het licht. Daardoor kun je gaan zien en ervaren dat jij niet je ballast bent, maar dat het je is aangedaan.

Op mijn vijftiende zei God tegen me dat mijn verleden een zegen voor anderen zou zijn. Hij heeft gelijk gekregen. Ik stimuleer nu andere vrouwen om net als ik hun verhaal te delen. Ik blog en spreek voor Lume, een christelijke beweging waarvan de naam heel toevallig ‘licht’ betekent. Met alles wat ik doe, wil ik anderen laten weten: ook al ben je beschadigd, jij doet ertoe.”