‘Net wanneer je dacht dat je elkaar door en door kende, ontdek je dat de ander van mening is veranderd’

“Liefde op het eerste gezicht is iets wat we gemakkelijk begrijpen. De liefde wordt pas een wonder wanneer twee mensen elkaar al veertig jaar aankijken”, sprak schrijver Lars Ulvenstam in een van zijn vele programma’s op de Zweedse radio. Het is bijna net zo’n groot wonder om na zoveel jaren samen ineens weer nieuwe kanten van iemand te ontdekken. Net wanneer je dacht dat je elkaar door en door kende, ontdek je dat de ander van mening is veranderd of zich op nieuwe manieren heeft ontwikkeld. En zo begint het avontuur weer opnieuw.

Iedere keer wanneer ik als voorganger een huwelijk mag voltrekken, benadruk ik dat de trouwdag mogelijk de mooiste dag is in het leven van een mens, maar mogelijk ook de gevaarlijkste. Twee levenspaden voegen zich samen tot één nieuw pad, waar nog niemand eerder heeft gelopen. Het echtpaar kent elkaar eigenlijk nog maar een klein beetje. Laagje na laagje van hun persoonlijkheden zal in de komende jaren worden ontdekt. En dan staan ze daar en beloven elkaar eeuwige trouw. Is dat niet wat riskant? Of misschien is het juist dit wat het huwelijk zo spannend maakt. Een goede kennis van mij zegt dat haar man door de jaren heen zoveel veranderd is dat het voelt alsof ze met drie verschillende mannen getrouwd is geweest.

Ikzelf heb na meer dan 35 jaar huwelijk ontdekt dat ik met een zakelijk genie ben getrouwd. Onlangs stapte ze stralend ons huis binnen en verklaarde ze dat ze onderweg van de stad naar huis 120 euro had verdiend. Toen ik vroeg naar de aard van deze plotselinge inkomstentoename, kreeg ik te horen dat ze in de stad door een snelheidscontrole was gereden zonder te worden aangehouden. Door zich aan de snelheidslimiet te houden had ze ons dus een kostenpost van tenminste 120 euro bespaard – geld dat ze nu kon uitgeven aan een nieuw paar schoenen. Ze benadrukte het woord ‘tenminste’ op zo’n manier dat ik doorhad dat het weleens om een beduidend hoger bedrag zou kunnen gaan. En dat alles afhankelijk van hoeveel te hard ze niet had gereden. Dat is natuurlijk behoorlijk geniaal. Als ze nu niet nog harder had gereden, had ze ook genoeg gehad voor een nieuwe handtas.

Afgrond

Hier schuilt een levenswiskunde in die zo gek nog niet is. Het is iets heel anders dan wat je leest in glanzende, geïmporteerde boeken over positief denken. Ik ben allergisch voor het eenzijdige gepraat dat beweert dat, als je maar het juiste einddoel visualiseert, alles zal gaan zoals je had gedacht. Onzin. Het leven ontstaat niet in ons denken, het komt naar ons toe en soms is er een afgrond tussen onze gedachten en het leven zoals het werkelijk is. Maar af en toe voor God knielen in dankbaarheid voor alles wat je bespaard is gebleven, alles wat niet is gebeurd, kan een manier zijn om het geloof en de hoop in het leven te behouden. Misschien is dat ook een manier om verder te kunnen leven met dat wat helaas wél is gebeurd, met dat wat zoveel pijn heeft gedaan. Die gedachte kwam in mij op toen ik een paar nieuwe damesschoenen in de gang tegenkwam.

Tomas Sjödin is voorganger, voorlezer en auteur en woont in Säve bij Göteborg. In Nederland is hij bekend als schrijver van boeken over rust en stilte. Onlangs verscheen zijn derde boek Het geluid van de stilte.

Vertaling: Eric Lagerström
Beeld: Jaqueline de Haas