Tania* (41) kreeg drie jaar cel, waarvan twee jaar onvoorwaardelijk, vanwege drugssmokkel. Door de toeslagenaffaire zat ze zwaar in de schulden en zag ze geen andere uitweg. Ze zat haar straf uit tijdens de coronaperiode in Frankrijk.
“Als gedupeerde van de toeslagenaffaire zat ik op een gegeven moment enorm in de put. Ik zat al dertien jaar in die situatie en had zeker een ton aan schulden opgebouwd. Ik was wanhopig en besloot geld te verdienen door drugs te smokkelen van Suriname naar Frankrijk. In Parijs werd ik opgepakt. Het was de eerste keer dat ik in aanraking kwam met justitie.
De hele ervaring in de Franse gevangenis was ontzettend heftig. De hygiëne was bijvoorbeeld ontzettend slecht. Er liepen ratten zo groot als poezen rond. Ik zat op een gang met vrouwen die kinderen hadden misbruikt en vermoord. In die tijd had je ook aanslagen in Parijs en de vrouwen die daarbij betrokken waren, zaten ook bij mij. Ik was er op mijn hoede, want je weet niet wanneer iemand kan flippen. Ik heb ook veel racisme meegemaakt omdat ik een kleurtje heb. Doordat het coronatijd was, zat ik bijna 23 uur per dag opgesloten. Er waren helemaal geen activiteiten om de tijd door te komen. Mijn geluk was dat ik een baantje in de gevangenis kreeg waardoor ik wat afleiding had.
Ik zat op een gang met vrouwen die kinderen hadden misbruikt en vermoord.
Tijdens mijn gevangenschap gaven mijn moeder en mijn zus mij de kracht om door te gaan. Zij zorgden voor mijn drie kinderen, toen 6, 7 en 14 jaar oud. Vooral de twee jongsten begrepen niet waarom ze mama niet konden zien. Mijn familie heeft mij echt door die periode heen gesleept.
Bij terugkomst in Nederland had ik helemaal niets meer: geen werk, geen woning. Ik trok in bij mijn moeder en daar kreeg ik onverwachts een brief van de Belastingdienst. Ze waren naar me op zoek, maar konden me niet vinden omdat ik nergens op reageerde. In de brief stond dat ik mij officieel kon aanmelden als gedupeerde van de toeslagenaffaire. Binnen enkele maanden stond er 30.000 euro op mijn rekening en werden mijn schulden kwijtgescholden. Ik ben direct op zoek gegaan naar een woning en dat is gelukt. Ook heb ik mij gemeld bij jeugdzorg en de kinderrechter omdat ik het gezag over mijn kinderen terug wilde. Dat is nu gelukkig geregeld en sinds juni 2022 wonen de twee jongsten weer bij mij. De oudste koos ervoor om bij mijn zus te blijven wonen vanwege haar studie.
Frederique* (32): ‘Hoewel ik mijn straf heb uitgezeten, vertel ik niet graag dat ik in detentie heb gezeten’
Ik ben nu op een plek waar ik zoveel gelukkiger ben dan vijf jaar geleden. Elke dag is een nieuwe dag en ik ben dankbaar voor waar ik nu sta met mijn kinderen. We kijken hoopvol naar de toekomst en maken plannen die vroeger nooit mogelijk leken. Zo wilden we met het geld van de Belastingdienst heel graag naar Disneyland Parijs. Dat kon niet omdat ik een verbod had: ik mocht vanwege mijn veroordeling vijf jaar lang Frankrijk niet in. Volgend jaar mag het eindelijk weer: naar Disneyland Parijs gaan is een droom die uitkomt.”
*De naam van Tania is gefingeerd. Haar echte naam is bij de redactie bekend.
Tekst: Jessica de Jong-Visser Beeld: Nienke van Denderen Styling & visagie: Très Jolie visagie