Drielingouders Mieke en Nick: ‘Het is niet alleen leuk en schattig, maar ook heel intens’
Persoonlijk verhaal
gisteren · 15:13| Leestijd:5 min
Drie maxi-cosi’s, drie propvolle luiertassen en drie keer een fles; ouder zijn van een drieling valt niet altijd mee. In het nieuwe seizoen van de EO-serie ‘Meer dan verwacht’ zien we opnieuw het gezin van Mieke en Nick. Waar ze in het vorige seizoen net ouders worden van de drieling, vieren ze nu de eerste mijlpalen van Levi, Mats en Twan. "Het eerste jaar vond ik echt heftig."
Op het eerste seizoen kijkt het stel heel positief terug. “We kregen zoveel leuke en positieve reacties”, vertelt Nick. “We hebben mensen echt een inkijkje gegeven in ons leven”, vult Mieke aan. “Eerder vergeleken mensen hun situatie nog weleens met de onze. Dan hadden ze één kindje, ‘maar ze zijn even oud.’ Terwijl dat echt niet te vergelijken is. Door het programma merkte ik dat mensen meer begrip voor onze situatie hebben gekregen. Het is niet allemaal leuk en schattig, maar ook heel intens.” Nick: “We komen altijd handen tekort en dat zag niet iedereen. Nu komen mensen in de supermarkt naar me toe: ‘wat knap hoe jullie dat doen.’ Dat was in het begin wel wennen hoor.” Mieke knikt instemmend. “Ook wel leuk dat je daardoor kunt zien wat voor publiek naar het programma kijkt.”
Drielingmoeder Mieke: ‘Het lukte even niet om alle ballen hoog te houden’
Drielingmoeder Mieke: ‘Het lukte even niet om alle ballen hoog te houden’Mieke en Nick uit ‘Meer dan verwacht’ zijn ouders van een drieling: ‘We kunnen niet meer normaal over straat’
Mieke en Nick uit ‘Meer dan verwacht’ zijn ouders van een drieling: ‘We kunnen niet meer normaal over straat’
‘Mama, je mag niet weg’
Waar de drieling in het eerste seizoen nog geboren moest worden, vieren ze in het tweede seizoen hun eerste verjaardag. “Het eerste jaar vond ik echt heftig”, vertelt Nick. “Als we even de deur uit wilden, duurde het zó lang voordat je echt weg was. Alles moet natuurlijk keer drie: drie kinderen aankleden, drie maxi-cosi’s, drie propvolle luiertassen, drie keer een fles… “Het wordt nu echt makkelijker”, vindt Mieke. “Nu gaat het allemaal een stuk sneller. Als je mij over een jaar opnieuw spreekt, zeg ik waarschijnlijk dat het nog makkelijker is. Yara is dan ook weer wat ouder. De eerste maanden waren het voor haar lastig: de jongens vroegen veel aandacht en door mijn ziekenhuisopname had ze last van verlatingsangst. Ze raakte in paniek als ik ’s avonds wegging en zei: ‘Mama, je mag niet weg.’ “’s Nachts werd ze huilend wakker en wilde ze bij ons in bed liggen", vult Nick aan. "Dat heeft wel een tijdje geduurd voor het minder werd, maar inmiddels gaat het hartstikke goed.” “Komende week start ze op school,” vertelt Mieke. “Ze heeft het er nu al over dat ze alleen naar binnen wil en dat ik écht niet mee mag.”
Met Yara waren we flexibeler, nu ren je continu achter een kind aan.
Met vier kleine kinderen die volop aandacht nodig hebben, is het soms een uitdaging om je hoofd koel te houden, geeft het stel aan. “Ik dacht dat ik het als moeder van één kind druk had”, zegt Mieke lachend. “Met Yara waren we een stuk flexibeler, nu ren ik continu achter een kind aan. Daarbovenop maak ik me sneller druk, Nick laat alles wat meer los. “Ik ben inderdaad wat nuchterder. Het gaat zoals het gaat, zolang we ons best maar doen. Ik trek Mieke daarin mee en anders laat ik haar gewoon even.”
Stomme opmerkingen
“We laten ook meer dingen, omdat we vier kleintjes hebben. Als we met de kinderen naar een verjaardag gaan, voer ik amper een gesprek, omdat ik moet opletten. En daarnaast: wie wil er oppassen op vier kleine kinderen?” Nick: “We weten hoe hectisch het is, dat wil je een ander niet aandoen.” Met name Mieke vindt dit lastig: "Even spontaan op stap is er niet meer bij. Daardoor kunnen we met sommige familie- of vriendenuitjes niet even makkelijk mee." Zoekend naar woorden zegt ze: "Een rouwproces wil ik het niet noemen, maar vooral in het begin vond ik het lastig. Dat heb ik moeten leren accepteren. Gesprekken met een psycholoog hebben me geholpen. Daar heb ik geleerd om gebeurtenissen te verwerken, maar ook om dingen los te laten." Mensen konden op straat doodleuk zeggen: ‘Wat een hel, een drieling.’ Daar trok ik me in het begin zoveel van aan. Nu kan ik er steeds beter om lachen als mensen een stomme opmerking maken.”
Mensen konden doodleuk zeggen: ‘Wat een hel, een drieling' ’
Dinerbonnen
Ook als stel was het zoeken naar de juiste balans. “In het nieuwe seizoen gaan we een nachtje weg naar Scheveningen, iets dat we in geen jaren hebben gedaan. Je vergeet zo makkelijk om samen de deur uit te gaan. Naar verjaardagen gaan we vrijwel altijd alleen, maar gelukkig kunnen we de avonden weer samen spenderen. De jongens slapen weer door, dankzij de hulp van een slaapcoach, en wij zijn ook minder moe. Daarnaast hebben we ook het streven om één keer per maand uiteten te gaan. Dan vragen we een van onze ouders als oppas, zodat we met een gerust hart weggaan. Om dit elke maand daadwerkelijk te doen, vragen we voor onze verjaardagen altijd dinerbonnen.” Lachend: “Dan moeten we wel.”
De ouders kijken uit naar de uitzenddatum van seizoen twee. “Het is zo leuk om samen op de bank de afleveringen terug te kijken. Dit seizoen bevat ook veel mijlpalen: hun eerste verjaardag, leren lopen, de eerste keer naar de kapper et cetera. Yara had tijdens seizoen een fase dat ze drie keer dezelfde aflevering wilde kijken, dus ik ben benieuwd hoe dat nu gaat.” Nick: “Het is ook heel mooi om al die beelden te hebben. Anders had je je bevalling nooit gefilmd.”
Meer dan verwacht is vanaf maandag 9 juni dagelijks te zien om 19:00 uur op NPO 1.
