Chimène overleefde tot drie keer toe borstkanker: ‘Mijn leven hing aan een zijden draadje’

“Als je te maken krijgt met intens verlies, word je in je hart geraakt. Letterlijk. Langdurige stress kan hartspierzwakte veroorzaken, ook wel Tako-Tsubo cardiomyopathie of het gebrokenhartsyndroom genoemd. Een maand na de geboorte van mijn zoon Lyam (22) werd ik verlaten door zijn vader. Naast diep verdriet zorgde dat ook voor onzekerheid. Ik had geen financieel vangnet en moest het allemaal alleen bolwerken. Maar het lukte. Zielsgelukkig was ik met mijn kind. Ik koesterde iedere dag met hem.

Destijds was ik net hersteld van borstkanker. De bestralingen van mijn borst hadden vermoedelijk mijn hart beschadigd. Dat, in combinatie met de stress van de relatiebreuk en schommelingen in mijn hormoonhuishouding door de zwangerschap, werd mijn hart te veel. Toen mijn zoon vijf maanden oud was, bezweek mijn hart bijna. In het ziekenhuis bleek dat mijn hart zo zwak was, dat het nog maar voor twintig procent werkte. Aan mijn ouders en broer werd gevraagd om afscheid van me te nemen, omdat de kans aanzienlijk was dat ik het niet zou redden. In gedachten zie ik ze nog de ziekenhuiskamer in komen, met Lyam in hun armen.

Gebrokenhartsyndroom

Als bij een wonder herstelde ik, maar de ervaring veranderde me voorgoed. Toevallig stond in diezelfde periode in het NRC een uitgebreid artikel over het gebrokenhartsyndroom, waarin de invloed van stress en verdriet op het hart heel duidelijk naar voren kwam. Liefde maakt kwetsbaar, wist ik toen. Nooit meer zou ik mijn hart weggeven aan een partner, nam ik me voor. Ook kreeg ik een enorme levenshaast. Motorrijden, sporten, reizen, leuke dingen ondernemen met mijn zoon; ik wilde zo veel mogelijk doen en beleven. Maar een sportief leven biedt geen garantie tegen ziekte. Nog twee keer werd ik getroffen door borstkanker. Ook hiervan herstelde ik. Vermoedelijk maakten de behandelingen en de medicatie mijn hart nóg kwetsbaarder.

Mijn ouders – de liefste van de wereld – overleden drie jaar geleden, kort na elkaar. Dit verlies sloeg een gat in mijn leven. In diezelfde periode ging mijn zoon het huis uit. Ik was trots op hem dat hij zijn vleugels uitsloeg, maar o, wat was het ineens stil om me heen. 

Ook deze keer hing mijn leven aan een zijden draadje.

Op het Griekse eiland Kos hoopte ik twee jaar geleden op adem te komen van alle life-events. Voor het eerst sinds tijden was ik ontspannen. Maar na het kitesurfen werd ik plotseling niet lekker. Dit gevoel herkende ik van twintig jaar geleden, toen de spieren van mijn hart ernstig waren verzwakt. Ook deze keer hing mijn leven aan een zijden draadje. Wederom werkte mijn hart maar voor twintig procent. Doordat ik de signalen direct herkende, actie ondernam en geweldig goed werd geholpen door de Griekse gezondheidszorg, ben ik er nog. Aan alle vrouwen wil ik meegeven: heb je last van hartkloppingen, misselijkheid en benauwdheid? Laat je hart nakijken! Het kan je leven redden.”

Tekst: Sonja Brekelmans
Beeld: Nienke van Denderen
Visagie: Femke Gaarlandt, Judith Mentink
Styling: Nikki Gillissen