Pieter-Jan kijkt naar ‘Even Tot Hier’ (en schaamt zich een beetje)

Afgelopen weekend eindigde de Week van de Lentekriebels. Een jaarlijks terugkerende projectweek, waarin Nederlandse basisscholen aandacht besteden aan wat zo mooi “seksuele en relationele vorming” wordt genoemd. Bloemetjes, bijtjes, hoe je lichaam werkt en waar baby’tjes vandaan komen, dat werk.

Bezorgde ouders

Tegelijk met die week is er ook de traditionele Week van de Ophef over de Week van de Lentekriebels, waarin organisatie boos zijn over de organisatie die de week organiseert. De afgelopen jaren loopt dat soms een beetje uit de hand. Bezorgde ouders houden hun kinderen thuis en sommigen bedreigen zelfs leraren of medewerkers van Rutgers, het expertisecentrum achter de week.

Lieve broeders met een

Nogal wat van die boze organisaties zijn christelijk. Het bekendst is Civitas Christiana, een groepje bezorgde katholieke christenen. Ze zijn bekend van het ten onrechte beweren dat kinderboekenschrijver Pim Lammers pedofilie verheerlijkt. Maar dit jaar publiceerden ze een heus zwartboek, waarin ze per leerjaar het materiaal uitplozen om uit te leggen wat voor gruwelijks Rutgers onze arme kindertjes allemaal aansmeert. Ik heb het gelezen en hartelijk gelachen, want onze lieve broeders (geen zusters) van Civitas Christiana hebben een behoorlijk dirty mind. Ze lezen heel wat meer in de boekjes dan er eigenlijk staat. Zoveel meer, dat Rutgers een rechtszaak aanspande tegen de mannenbroeders.

Ik was zijn monologen goed zat

Even Tot Hier, het satirische programma dat nog wél op NPO zit, besteedde uitgebreid aandacht aan de strijd. En ineens dacht ik: ik ken de frontman van Civitas Christiana, Hugo Bos! Ik heb tegelijk met hem en een van zijn jonge volgelingen in het klooster gezeten voor een retraite! En het frappante is: ik heb een ander jaar tegelijkertijd met de door hen beschimpte kinderboekenschrijver Pim Lammers in datzelfde klooster gezeten.

Ik herinner ze allebei nog goed. Hugo – toen nog maar kort van refo katholiek geworden – probeerde mij er voortdurend van te overtuigen dat ik ook rooms moest worden. Ik heb een paar keer de koffie geskipt, omdat ik zijn monologen goed zat was. Met Pim daarentegen heb ik tot diep in de nacht in de gastenkamer goede gesprekken gehad. Zelfs tot zo diep in de nacht, dat een monnik ons vermaande dat het nu toch echt wel tijd voor nachtstilte was.

• 'Even tot hier': lachen is veel leuker als het om iemand anders gaat

Broertje bloot over straat

Ik dacht aan deze ontmoetingen toen ik Even Tot Hier bekeek, dat met gestrekt been Civitas Christiana met de grond gelijk maakte. En ik betrapte mezelf op rode koontjes. Niet vanwege de pikanterie, maar omdat ik me een beetje schaamde. Als mijn broeders en zusters zó met Gods naam omgaan dat ze in Zijn naam onwaarheden verspreiden en er medeverantwoordelijk voor zijn dat mensen bedreigd worden, dan doet mij dat pijn. Een beetje zoals je je zou schamen als je kleine broertje bloot over straat zou lopen (want dat is ongepast, heb ik geleerd bij het lezen van de Lentekriebel-boekjes). Tja. Je familie heb je niet voor het uitkiezen.