Pieter-Jan kijkt 'De Wit en de Brit': ‘De waarheid is achterhaald, de onderbuik regeert’

Hij hikte tegen een burn-out aan, geeft Tim de Wit door. Vijf jaar geleden was hij in vrijwel ieder achtuurjournaal te zien om ons weer iets nieuws te vertellen over de Brexit. Engeland verliet de EU en dat verliep ronduit chaotisch. Maar, geloofden de Britten, het is nodig. “We moeten ons land teruggrijpen,” zei Boris Johnson. Want zo kunnen we de immigrantenstroom indammen, het geld dat we besparen gaat de gezondheidszorg redden en de armoede bestrijden.

Dat daar niets van terecht is gekomen (drie keer zoveel immigranten, grote problemen in de gezondheidszorg en een groeiende kloof tussen arm en rijk), daar heb je geen tv-programma voor nodig. Nee, wat de altijd innemende Tim de Wit laat zien, is wat de verhalen achter de feiten zijn.

Mislukte tinder-date

Onder het motto ‘een mislukte tinder-date kan een geslaagd verhaal opleveren’ spreekt hij nog een keer met twee ex-dates af. De één, een Armeens-Russische ondernemer, spint garen bij de Brexit door visa te regelen voor rijke immigranten. De ander kon de druk in de publieke gezondheidszorg niet meer aan en werkt nu in een privékliniek, waar de rijken passende hulp op maat krijgen. Het contrast met de vrouw die een volle dag moet wachten op een doktersafspraak bij de spoedeisende hulp is ronduit schrijnend.

De onderbuik regeert

Alle gesprekken met De Wits vrienden, cricket-teamgenoten, medevoetbalsupporters en oude contacten laten één ding zien: het gaat niet om de feiten. Het gaat om de beleving. De waarheid is achterhaald, de onderbuik regeert.

Dat komt het schrijnendst naar voren in het slotinterview met niemand minder dan Boris Johnson. De Wits argumenten knallen tegen een vrolijke muur van ontkenning en holle retoriek.

Grootste schreeuwlelijk

Tijdens het kijken bekroop me het gevoel dat we naar de toekomst van West-Europa aan het kijken zijn. Waarheid, feiten en gevolgen boeien niet. De grootste schreeuwlelijk met de stevigste beloften wint het. Het is naief om te geloven dat een VPRO-programma met een vriendelijke oud-correspondent daar iets aan gaat veranderen, maar stiekem hoop ik dat we iets leren van onze westerburen. Al was het maar hoe cricket werkt.