Film 'Conclave': meeslepende intriges in het Vaticaan

Zo op papier klinkt het verhaal van de speelfilm Conclave niet per se erg spannend. Maar de Brits-Amerikaanse productie werd onlangs genomineerd voor maar liefst acht Oscars, en dat is natuurlijk niet zomaar. Het verkiezingsproces levert wel degelijk heel meeslepende cinema op. Zo’n conclaaf wordt omgeven door mystiek en tradities, maar verschilt in essentie nauwelijks van gewone politiek. Moet de nieuwe leider van het grootste kerkgenootschap ter wereld een progressief of een conservatief bewind gaan voeren? En welk land en continent vertegenwoordigt hij? Elke kardinaal heeft een eigen voorkeur en agenda, en niet iedereen blijkt het spel zuiver te spelen.

De film neemt de kerk en het geloof uiterst serieus

Conclave (nu online te huur) is gebaseerd op een roman van de Britse schrijver Robert Harris, en mengt psychologisch drama met politieke suspense en een vleugje pulp. Zeker de slotwending is aan de malle kant en zal niet iedereen bekoren, al valt er inhoudelijk best iets voor te zeggen. Maar in grote lijnen wordt het hele proces zorgvuldig en geloofwaardig verbeeld, inclusief het gekonkel dat geheid achter de schermen plaatsvindt. Het is bovendien een verademing dat de film zowel de kerk als het geloof uiterst serieus neemt. Dit is geen Dan Brown-verhaal vol goedkope sneren en complottheorieën. Prachtig is de worsteling van de hoofdpersoon, kardinaal Lawrence (Ralph Fiennes), die het conclaaf in goede banen moet leiden en daarbij steeds wordt geconfronteerd met morele dilemma’s. Zijn oproep aan de geestelijken om niet té stellig te zijn in hun overtuigingen, heeft een urgentie die hopelijk ook buiten de kerk wordt opgemerkt.

En dan is de film artistiek ook nog tiptop verzorgd. Met oogstrelende beelden, toepasselijk pompeuze muziek en een groep sublieme acteurs.

Regie: Edward Berger. Met o.a. Ralph Fiennes, Stanley Tucci en John Lithgow. Nu te zien op o.a. Pathé Thuis, Picl, en nog in enkele bioscopen.