Zoë: ‘Ik vertelde mijn man dat ik biseksuele gevoelens heb’

“Als kind voelde ik dat er in mij, in ons, een kern is. Een plek in jezelf waar je naartoe kunt, waar het zuiver is. Ik geloof dat we op deze plek ons ware zelf ontmoeten, de mens die God schiep én we ontmoeten er God. Door verbinding met die plek stroomt er een soort moed door mij heen en de stem van Gods liefde. Mijn jeugd kende veel onveiligheid. Ik hield me staande door me aan te passen en me te richten op de buitenwereld. Daarmee liet ik mijn binnenwereld los. Krampachtig probeerde ik aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Het brak me op. Ik was 19 jaar toen ik een burn-out en eetstoornis kreeg.

Wat volgde, was een periode van therapie waarin ik veel leerde over mezelf. Ik was altijd op de buitenwereld gericht geweest, maar ik herstelde pas toen ik mijn blik terug naar binnen richtte. Zo leerde ik laagje voor laagje de echte Zoë kennen. Ik geloof dat God verlangt naar de momenten dat we de moed vatten om onszelf kenbaar te maken. Mag God jou echt zien? Hoe lastig de gevoelens ook zijn die je voelt, God kijkt niet weg. Jij mag er zijn, dat geloof ik.

Door de jaren heen bleef ik moedig laagjes afpellen. Grote levensveranderingen, zoals trouwen, moeder worden en Studio Delight beginnen, nodigden mij uit om steeds dichter bij mijn kern te komen. Precies dát waar ik anderen mee help en toe aanmoedig. Daardoor ontdekte ik dat ik als puber nooit mijn seksualiteit heb onderzocht. Seks was iets tussen man en vrouw, iets wat gebeurde binnen het huwelijk, was me geleerd. Maar seksualiteit is zoveel meer dan dat. Het gaat ook om levensenergie, sensualiteit en de sensaties van je zintuigen. Toen ik de moed vond om die gevoelens er te laten zijn, ontdekte ik dat ik biseksueel ben. Ik koos ervoor om er open over te zijn, om trouw te kunnen blijven aan mijn ware zelf.

Het voelde ongelooflijk kwetsbaar om dit publiek te maken. Van sommige christenen kreeg ik de reactie dat dit dan vast het einde van mijn huwelijk betekende, maar het tegenovergestelde bleek juist het geval te zijn. Mijn man en ik geven elkaar alle steun en liefde om onze binnenwereld te verkennen om helemaal onszelf te kunnen zijn bij elkaar. Ik kan hem vertellen dat ik biseksuele gevoelens heb zonder bang te zijn. Dat zegt natuurlijk ook alles over de moed en schoonheid van mijn man.

Door dicht bij mezelf te blijven, ervaar ik een diepere liefde. Anders dan vroeger durf ik over die mystieke plek te vertellen. Het is een handreiking, een uitnodiging aan anderen om ook zichzelf te zijn. Ik pleit voor een moedig leven.”

Tekst: Sonja Brekelmans
Beeld: Nienke van Denderen
Visagie: Très Jolie Visagie