
Wilma Veen kreeg twee keer een hartstilstand: ‘Ik haalde kracht uit God’
Persoonlijk verhaal
12 augustus 2025 · 09:54| Leestijd:6 min
Lees gratis verder
Meld je nu aan en krijg 3 maanden gratis onbeperkt toegang tot alle artikelen en digitale magazines van Eva.
Lees gratis verder
Meld je nu aan en krijg 3 maanden gratis onbeperkt toegang tot alle artikelen en digitale magazines van Eva.
Wilma Veen (57) is kunstenaar, schrijver, presentator en influencer op Instagram. Zo’n half jaar geleden ontving ze een donorhart. Wilma is herstellende maar volop in bedrijf. Meer dan 25.000 mensen starten hun dag met een bemoedigende boodschap van haar via het platform Ik Wonder Jou.
“Iedere ochtend als ik opsta, benoem ik waar ik dankbaar voor ben en dank ik God voor de fijne dag die voor me ligt. Zelfs al is het er één vol ziekenhuisafspraken. Ik heb gemerkt dat je onmogelijk met het verkeerde been uit bed kunt stappen met een dankbaar hart. Want je kunt niet boos en dankbaar tegelijk zijn. Hetzelfde geldt voor angst. Ik kan me angstig voelen, maar ik bén het niet. Ik ervaar altijd een onderstroom van vrede en rust die zó sterk is dat ik het zelf niet kan bedenken. Voor mij is dat het wonder van God.”
Actieve acceptatie
Wilma voelt zich gedragen, zelfs al is ze in nood. Drie jaar geleden hing haar leven wederom aan een zijden draadje. Door complicaties stierf haar hart af. Een auto-immuunziekte maakte het nog zwakker. Alleen een harttransplantatie kon haar nog redden, maar het was uiterst onzeker of er op tijd een donorhart werd gevonden en of Wilma’s lichaam de zware operatie aankon. Wilma: “Als je gelovig bent, kun je je samen met God voorbereiden op impactvolle gebeurtenissen. Nooit vroeg ik me af: waarom moet mij dit overkomen? Iedere dag zei ik tegen God: ‘Ik ben dankbaar dat U erbij bent en me sterk maakt.’ Ik accepteer dat lijden bij het leven hoort, maar dat betekent niet dat ik passief achteroverleun. Ik richt me op actieve acceptatie en denk: als dit de weg is die ik moet gaan, dan weet ik dat God ook op dit pad wonderen verricht.”
Ik richt me op actieve acceptatie en denk: als dit de weg is die ik moet gaan, dan weet ik dat God ook op dit pad wonderen verricht
De kracht van vandaag
Wilma vertelt dat ze gelooft in de kracht van het gebed. “In het Bijbelboek Filippenzen 4 staat dat je al je verlangens bekend mag maken door het te vragen met dankzegging. En – dit vind ik een interessante – dan staat er niet: ‘Dan zul je krijgen wat je vraagt’, maar: ‘Dan zal God je gedachten en je hart behoeden en met vrede vullen’. Vrede kunnen voelen, is een voorwaarde om geluk te ervaren. Want je kunt nog zo’n gezond lichaam hebben en in luxe leven; als je niet tevreden bent, kun je alsnog bezwijken onder onrust en stress.
Natuurlijk, ik ben ook mens. Iedereen maakt zich zorgen, maar iedereen is niet de waarheid. God is de waarheid. Hij zegt dat we onze zorgen aan hem mogen toevertrouwen. Sterker: het is een opdracht. Zorgen verzwakken de geest. Corrie ten Boom, een verzetsstrijder en christelijk schrijver, verwoordde het heel treffend: ‘Bezorgdheid haalt de zorgen van morgen niet weg, maar wel de kracht van vandaag.’ Het is een constante oefening om je zorgen aan God toe te vertrouwen. Wij mensen hebben graag de touwtjes in handen. Telkens als ik mijn gepieker losliet, pakte ik het net zo snel weer op. Maar ik wist dat dat niet erg was. Want door me bewust te zijn van dit proces hield ik verbinding met God.”
Tekst gaat hieronder verder.
Kims zoon heeft een hartafwijking: ‘Soms zit zijn leeuwenvechtlust hem in de weg’
Ver gekomen
In aanloop naar haar harttransplantatie maakte Wilma een ‘luisterreis’ over herstel – een programma met inzichten uit de psychologie, de Bijbel en haar persoonlijke ervaringen. In de tussentijd stond haar koffer ingepakt. Ieder moment kon het bericht komen dat er een donorhart voor haar was gevonden, zelfs midden in de nacht. Wilma: “Ik was net klaar met het schrijven van mijn luisterreis toen de telefoon ging. Het was de cardioloog die zei: ‘Dit is een historisch moment. Er is een hart voor u.’ Ik dacht aan mijn donor en diens familie die een loodzware tijd tegemoet gingen. Mijn kans om in leven te blijven, hing samen met het overlijden van iemand die me haar of zijn hart schonk. Wat er te gebeuren stond was zo groots dat het mijn verstand te boven ging. Nadat het gesprek met de cardioloog was afgerond, liep ik naar mijn werkkamer, waar een zacht vloerkleed ligt. Daar knielde ik neer. Ik huilde en riep: ‘Kom met uw engelen, Heer! Wilt u zich nu bekend maken aan mijn donor?’ Het idee dat iemand zijn laatste adem uit zou blazen zonder God te kennen, vond ik onverteerbaar.
Voordat Wilma naar het ziekenhuis vertrok, nam ze afscheid van haar man André en hun drie zoons. Een loodzwaar moment. Wilma wist niet of de operatie zou slagen. “Toen de arts die me zou opereren zich voorstelde, vroeg ik of ik een zegen voor hem mocht vragen. Ik zei tegen hem: ‘Het is heel bijzonder dat je zo goed geleerd hebt en zo ver gekomen bent dat je dit kunt.’ Hij vertelde dat de laatste die voor hem gebeden had, zijn oma was.” Ik dacht aan mijn kinderen die vast zouden denken: daar gaat mama weer. Maar het was een heel dierbaar moment met de cardioloog.”
Toen de arts die me zou opereren zich voorstelde, vroeg ik of ik een zegen voor hem mocht vragen.
Gebed op whiteboard
De operatie slaagde. Na een ernstige complicatie moest Wilma toch weer onder het mes, maar weer waren ze er: de engelen op haar schouder en mensen in het ziekenhuis die haar hielpen. Wilma vertelt dat aan haar bed mooie dingen gebeurden. “Ik was blij als verpleegkundigen een praatje met me maakten, vooral ’s nachts, wanneer ik me alleen voelde. Een jonge zuster vertrouwde me tijdens haar nachtdienst toe dat ze graag een kindje wilde, maar niet zwanger werd. Ik vroeg haar of ze haar naam op het whiteboard dat tegenover mijn bed hing, wilde schrijven. Ik beloofde haar dat ik in de periode dat ik in het ziekenhuis lag voor haar zou bidden.”
Ziekte is niet het eindstadium, volgens Wilma. “Uit ervaring weet ik dat je er ook voor anderen kunt zijn als je ziek bent. Vaak wachten we op een grote roeping, terwijl we geroepen zijn voor het nu. Dat gevoel dat we er nog niet zijn, is een leugen, ingegeven door het kwaad. Je bent per definitie waardevol omdat je geliefd bent door God. Wanneer je zijn liefde voelt, merk je scherper op wat voor grote dingen Hij iedere dag voor je doet. En dát zien, resulteert in een diep gevoel van dankbaarheid; de sleutel tot rust en tevredenheid.”
We zijn terug waar we het interview mee begonnen: een dankbaar hart. Met Wilma gaat het naar omstandigheden goed. Ze trekt er soms op uit met haar man en ze heeft vooral lief. “Voor mij staat liefhebben gelijk aan leven. Zolang ik er ben, blijf ik Gods liefde delen.”