Premium‘Denk je alles gehad te hebben, begint de hele cyclus van luiers en zwemles weer opnieuw’
Oppas-oma, luxe of last?
22 augustus 2024 · 17:37| Leestijd:13 min
De een vindt het fantastisch, de ander zegt: “Dahag! Die tijd heb ik gehad.” De oppasoma. Sommigen krijgen er energie van, anderen zijn gesloopt na een middagje vingerverven met een peuter. Schrijver en spreker Annemarie van Heijningen weegt de voor- en nadelen tegen elkaar af.
Mijn eigen (schoon)ouders hebben nooit structureel opgepast. We maakten überhaupt weinig gebruik van welke oppas dan ook. Ik ben nogal van het ‘zelluf doen’. We regelden de boel zo veel mogelijk intern en als ik geen oppas kon krijgen, werkte ik niet. Dat kon, want ik had een nulurencontract.
Er werd soms wel gelogeerd bij de opa’s en oma’s. Dat vond ik al tamelijk ingewikkeld. Waar de ene oma het liefst een lijst met aanwijzingen kreeg (zo concreet en gedetailleerd mogelijk, dan kon er nergens een misverstand over ontstaan), werd de andere oma kriegel van zo’n schriftelijke handleiding. “Hoor eens, ik heb er ook een stel grootgebracht en ze zijn bij mij niks tekortgekomen.”
