Cynthia Haaswijk: ‘Iedereen kan stads­ver­war­mer zijn’

‘It’s tiiime!’ De intens hoge stem van Mariah Carey galmt weer door winkels, radiostations en – niet te vergeten – door memes en TikToks op onze apparaten.
Het kerstseizoen is in volle gang.

In de christelijke kerken wachten we niet op de stem van Mariah, maar kijken we naar de kerkelijke jaarkalender. Die zegt dat het advent is. Het betekent ‘verwachting’, de tijd van ‘uitzien naar’. De vraag is: wie of wat verwachten we en waar kijken we naar uit? Wie vertrouwd is met de kerk en christelijke feestdagen weet dat advent draait om de komst van Jezus. En ook wie weinig met de kerk heeft, kent vaak het verhaal wel: iets met een baby in een kribbe en geschenken.

Meer licht

Vrouwen die zwanger zijn geweest, weten wat het is om lang te moeten wachten op die baby die zich heeft aangekondigd. Ze kijken uit naar de toekomst en hebben een heleboel verwachtingen. Toch grappig dat ik daar weinig over hoor in de preken tijdens de adventtijd. Zal dat te maken hebben met het feit dat de meeste predikanten en dominees mannen zijn? Tijdens advent wordt er vooral gesproken over licht in de duisternis, en dat is oké. Het zijn ook duistere tijden en we kijken uit naar de tijd dat er weer meer licht is. Letterlijk en symbolisch, licht als metafoor voor betere en mooiere tijden. Zo heb ik er ook zelf over gepreekt, op de tweede adventzondag.

Lichtdrager of stadsverwarmer: het is iets wat iedereen kan en zou moeten zijn.

En ik hoorde het in de candlelight dienst van mijn eigen kerk, de Evangelische Broedergemeente. De zusterkringen uit heel Nederland komen ieder jaar op de zaterdagavond voor de eerste adventzondag bij elkaar om het advent seizoen in te luiden. Iedereen prachtig gekleed in het wit met rode accenten. Want ja, laat het aan vrouwen over om ook aan het uiterlijk veel aandacht te geven.

Tekst gaat hieronder verder.

• Mishandeld, schulden en depressief. Predikant Cynthia Haaswijk (52) vocht zich uit het donker

  Klik hier

Stadverwarmers

Tijdens een kerkdienst, in een prachtig historisch kerkgebouw in het centrum van mijn woonplaats Rotterdam, was er speciale aandacht voor de ‘lichtdragers’ van de stad. Burgemoeder Carola Schouten noemde hen liefdevol ‘stadverwarmers’.

Lichtdrager of stadsverwarmer: het is iets wat iedereen kan en zou moeten zijn. Dat is waartoe Jezus ons heeft opgeroepen. Klaarstaan voor een ander. Hij noemt onder andere het kleden van de naakten, voeden van de hongerigen, troosten van de treurenden, bezoeken van de gevangenen, aandacht geven aan de zieken en de eenzamen. Hij heeft ons nog veel meer mooie dingen gezegd maar deze instructies hoor ik gelukkig vaker terug, ook in de seculiere wereld.

We kijken uit naar de tijd dat er weer meer licht is. Letterlijk en symbolisch.

En weet je wat ik ook prachtig vind? Zodra die mezzo-sopraanstem van Mariah klinkt, denken mensen niet alleen aan de decembersales om cadeaus in te slaan. Gelukkig gaat er dan ook een ander lichtje aan, in het deel van het brein waar er aan de medemens gedacht wordt. Dan worden de goede doelen weer gesteund, initiatieven ondersteund, gaarkeukens bemenst en dekens uitgedeeld.

En dat alles met de kerstverlichting aan, de geur van glühwein in de straat en Mariah galmend door de speakers. Ik ben benieuwd: Hoe zullen de originele Maria en kindje Jezus hiernaar kijken? Misschien zijn ze niet onder de indruk van alle lampjes en cadeaus, maar des te meer van wat we voor elkaar betekenen.

Op welke manier ben jij een lichtdrager of stadsverwarmer?