Annegriet stopt met haar passie, haar winkel: ‘Soms is een stap terug er één vooruit’

“In het nieuwe jaar sluit ik de deuren van mijn tweedehandskinderkledingwinkel waar ik mijn ziel en zaligheid in heb gelegd. Ik ben ontzettend trots dat ik in negen jaar tijd een prachtige zaak heb opgebouwd. De winkel bleek zoveel meer te zijn dan een plek waar alleen kinderkleding werd verkocht. Ouders ontmoetten elkaar daar op een laagdrempelige manier. Neuzend door een rek kinderkleding in dezelfde maat raakten ze spontaan aan de praat. Vrouwen die voor het eerst moeder waren geworden, deelden ervaringen en tips. Maar ook ouders van tieners wisselden van gedachten over puberzaken. Het waren gesprekken met een lach en een traan. Ik geloof in de kracht van verbinding. Kinderen krijgen is fantastisch, maar kan ook ingewikkeld zijn. Je moet daar met anderen over kunnen sparren.”

Lees ook: Mieke verhuist in 2025 naar Suriname

Lol in ondernemen

“Ik ben best ambitieus en had lol in het ondernemen. Heerlijk vond ik het om met mijn passie bezig te zijn. Ik dacht dat ik nooit met de winkel zou stoppen, maar toch liep het anders. Het keerpunt kwam vorig jaar toen mijn dochter Isa de ziekte van Pfeiffer kreeg, een virus dat zorgt voor extreme vermoeidheid. Telkens als Isa belde om te zeggen dat ze zich niet lekker voelde, betrapte ik me erop dat ik dat vervelend vond, in de eerste plaats voor mezelf. Om de winkel en mijn gezin te laten draaien, werkte ik met een strakke planning. Een ziek kind ontregelde die. Het maakte me verdrietig. Als Isa op de bank lag, wilde ik haar een kop thee kunnen brengen. Mijn man vaart en is veel van huis. Hij kon niet bijspringen. Met veel kunst-en-vliegwerk lukte het om alles te bolwerken.”

“Toen de tijd aanbrak om mijn huurcontract te verlengen, koos ik ervoor om dat niet te doen. Met Isa ging het inmiddels beter, maar haar ziek-zijn had me wel aan het denken gezet: kinderen zijn zo kort zo jong. Mijn oudste zoon is bijna volwassen! Hoe gaaf ik mijn winkel ook vind, ik hou het allermeest van tijd doorbrengen met mijn kinderen. Ik zag ook in dat ik in zo’n hoog tempo leefde dat ik mezelf en mijn gezin voorbij dreigde te rennen. Terugkeren naar de basis, genieten van wat er is en wat zich aandient: daar verlangde ik naar.”

Oké om ermee te stoppen

“Het sluiten van mijn winkel zie ik absoluut niet als falen. Als klanten zeggen dat het jammer is dat het niet is gelukt, leg ik ze met een lach uit dat het wél is gelukt. Wat ik wilde, heb ik gedaan en hoewel de winkel mijn passie is, is het oké om ermee te stoppen. Mijn vriendin vatte het heel krachtig samen toen ze zei: ‘Soms is een stap terug een stap vooruit.’ Dat is precies hoe ik het zie. De dagen zijn gevuld met prachtige momenten die je beter opmerkt als je geen haast hebt. Laatst fietste ik met Bette achterop door de stad. Opeens sloeg ze haar armpjes om mijn middel terwijl ze zei: ‘Binnenkort kunnen we dit vaker doen, hè mama?’ Het maakte me intens gelukkig.”

Tekst: Sonja Brekelmans
Beeld: Nienke van Denderen
Styling & visagie: Très Jolie Visagie