Sergio Vyent: ‘Van mijn pleegmoeder leerde ik on­voor­waar­de­lijk liefde geven’

Vanaf zijn 11e tot zijn 17e woonde de 53-jarige ‘man van de liefde’ in een pleeggezin; daarvoor af en aan in een kindertehuis of bij zijn moeder. “Als ik dit aan mensen vertel, reageren ze vaak met ‘oh’.” Hij zegt het met een toon en trekt zijn wenkbrauwen omhoog. “Hoezo ‘oh’? Ik ben niet zielig, hè. Ik heb het goed gehad in die kindertehuizen. Mensen vullen het vaak zo in voor je. Daar ageer ik tegen. Ze denken dan: hoe kan hij de man van de liefde zijn als hij uit zo’n gezin komt? Dan komt bij mij de rebel naar boven. Never judge a book by it’s cover. Ik hoop dat mensen zich dat realiseren, want het helpt de ander vaak niet. Ik heb uit een vervelende situatie iets moois gehaald, dus als iemand zo reageert, doet die persoon mij echt tekort. Ik heb het niet zwaarder gehad dan jij.”

Mijn zoon, luister naar de lessen van je vader, verwaarloos niet wat je moeder je leert. (Spreuken 1:8)

“Van je ouders kun je zeker wat leren, maar ook van anderen. Ik heb van mijn ouders geleerd om heel vroeg volwassen keuzes te maken. Ik denk niet dat dat precies de les was die zij mij mee wilden geven, maar dat is wel wat ik eruit heb gehaald. Mijn ouders waren muzikant en zelf ook nog heel jong. Ze hadden ambities en gingen hun eigen weg, wat gevolgen had voor mij. Dus wat ze mij uiteindelijk hebben geleerd, is dat ik voor mezelf moet opkomen en dat je het heft in eigen hand moet nemen. Als 11-jarige deed ik dat niet bewust, maar omdat het soms onveilig of onzeker voelde thuis. Ik kon niet van mijn ouders op aan. Ik wist niet wat de toekomst bracht en dan ga je als kind twijfelen aan jezelf: doe ik iets verkeerd? Ik wist gewoon niet waar ik aan toe was. Van m’n 11e tot mijn 17e woonde ik bij pleegmoeder Mien. Toen heb ik rust, regelmaat en reinheid gehad, wat mij heel stabiel heeft gemaakt. In die periode creëer je je normen en waarden voor de rest van je leven. Van haar leerde ik onvoorwaardelijk liefde geven. Ook leerde ik om altijd naar twee kanten van de medaille te kijken.

Nu ik zelf vader ben, ben ik blij dat ik een omgeving heb kunnen creëren waar mijn kinderen gewoon kind mogen zijn en genieten. Ze weten dat ik hen vandaag ophaal en dat is volgende week ook zo en volgende maand ook. Die zekerheid is er voor hen. Ze weten: papa is er. Ik bied ze echt wat anders. Ik wil hun leren dat ze heel erg dicht bij zichzelf moeten blijven en dat zelfreflectie belangrijk is. Dat als er kritiek komt, ze kunnen kijken: waar ligt mijn aandeel? Dat ze niet alleen ageren, maar het ook binnen laten komen, zodat ze klaar zijn voor de wereld die heel hard is. Mijn taak als ouder is dat ik ze daarop voorbereid.”

Kom, laten we dronken worden van de liefde, laten we genieten van het minnespel tot in de morgen. (Spreuken 7:18)

“Ik heb deze spreuk gekozen omdat het voor mij een metafoor is voor: laat de liefde regeren. Niet zozeer alleen in een relatie, maar ook de liefde naar je medemens toe. Laten we daarop gewoon de focus leggen in plaats van elkaar dingen misgunnen vanuit negativiteit of vanuit haat. Ik denk dat dit belangrijk is voor iedereen, hoe we met elkaar omgaan, zeker nu de wereld een beetje in brand staat. Dat is altijd wel zo geweest, maar ik denk dat het goed is dat je een moment van bezinning neemt en vanuit de liefde werkt. Dat we elkaar zien.

Ik put niet zozeer uit een bron, maar sta open voor mijn medemens en andere meningen, zonder veroordeling. Openstaan voor een ander kan ook heel verrijkend zijn. Je kunt van mening verschillen en daar een heel gezonde discussie over hebben en soms een beetje strijd, dat hoort ook wel bij de liefde. Vechten waar je voor staat, maar wel onder de mantel der liefde, want we zijn hier niet om elkaar kapot te maken. Waarom dan wél weet ik niet, dat is een heel grote vraag. Misschien is de bron wel de liefde, wie weet.”

In de schoot geworpen rijkdom is weer snel verdwenen, gestage groei maakt rijk. (Spreuken 13:11)

“Voor de meesten is rijkdom denk ik geld en voor mij ook wel. Financiële onafhankelijkheid is fijn, maar wat daar nog boven staat, is familie en de vrienden om je heen. Dat is voor mij meer dan rijkdom. Ik denk dat je er uiteindelijk niks van leert als alles je maar komt aanwaaien. Het is mooi meegenomen, maar of je daar diepgang in vindt en ervan leert, dat denk ik niet. Wel als je soms moet vechten voor iets en standvastig bent in hoe je zelf in het leven staat. Tegelijk is het ook goed om dingen te blijven toetsen. Zit bijvoorbeeld niet vast aan jouw mening, want je kunt ook van mening veranderen. Dat is bij mij gebeurd in de manier waarop ik over de relatie met mijn familie dacht. Ik wilde geen contact met mijn moeder, omdat haar energie niet goed was voor mij.

Daar heb ik heel bewust keuzes in gemaakt en dat heb ik volgehouden totdat ze was overleden. Ik was al ver daarvoor mijn moeder kwijtgeraakt, dus mijn rouwproces begon al toen ik kind was. Ik heb haar crematie geregeld, wat sommigen niet snapten, maar ik heb nooit een hekel gehad aan mijn moeder, ik wilde gewoon geen contact. Na haar overlijden wilde ik wel contact zoeken met mijn familieleden in Suriname. Daarvoor wilde ik dat niet, want als ik contact zou zoeken met mijn familie, dan zou mijn moeder daar ook zijn. Ik voelde na haar overlijden ineens de ruimte om dat anders te doen. Dus daarin kun je veranderen en het heeft me veel gebracht. Ik heb er geen spijt van hoe ik het heb gedaan, want eerder was ik er helemaal niet klaar voor. Het was door omstandigheden dat ik mijn moeders hand al jong moest loslaten, maar dat ik door dit proces ben gegaan, daar ben ik heel trots op. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.

Toen mijn eerste kind kwam en we als stel uit elkaar gingen, zat daar nog wel een trigger voor mij: o, doe ik het wel goed, ben ik niet net zoals mijn ouders? Maar nu denk ik: ik ben er en ik weet wat ik gemist heb. Uiteindelijk moet je er gewoon zijn voor je kinderen. Dus waar ik eerder uit zelfbescherming weleens een muur optrok, is die nu naar beneden gegaan. Dat komt doordat ik naar mezelf blijf kijken en dingen toets: is survival mode nog nodig of hoef je niet meer gered te worden door jezelf? Ik ben van overleven naar leven gegaan. Dat is ook wat ik wil: dat ik niet ad hoc reageer, maar daarboven sta en meer rust heb.”

Welke spreuk inspireert jou?

‘Mind over matter’

“Dit is mijn lijfspreuk. Doorzetten. Soms zit het even tegen, maar je moet altijd blijven doorzetten. Deze spreuk betekent dat je iets wat je overkomt, een tegenslag of iets negatiefs, kunt omzetten in iets positiefs. Dat heb ik ook gedaan en daar heb je wilskracht voor nodig.”

Tekst: Jeannette Coppoolse
Beeld: Nienke van Denderen