Paola over mentale gezondheid: ‘Zolang er een taboe op ligt, kan de oorzaak niet worden aangepakt’

“Vanaf mijn twintigste bracht ik vijf jaar door in psychiatrische klinieken. Ik wist me geen raad met mijn gevoelens. Ik wilde niet dood, maar ook niet leven. De psychiatrische klinieken waren kil en klinisch en de boodschap die ik meekreeg, was weinig hoopvol: ik moest met mijn mentale problemen leren leven, want herstellen kon ik niet, volgens mijn behandelaars.

Uiteindelijk kwam ik uit deze donkere periode dankzij de liefde en het vertrouwen van engelen die op mijn pad kwamen. Lieve mensen die naast me bleven staan terwijl ik leerde leven en daarbij soms flink onderuitging. Eindelijk voelde ik me veilig en geborgen – belangrijke voorwaarden om te groeien en herstellen. Toch droeg ik een zware last met me mee. De schaamte voor mijn verleden was enorm. Diagnoses kunnen stigmatiserend werken en mensen kunnen je anders zien en behandelen als ze weten dat je mentale problemen hebt gehad. Ik vond dit zo naar dat ik er niet over sprak. Als er tijdens sollicitatiegesprekken werd gevraagd naar het gat in mijn cv door mijn opnames, draaide ik eromheen.

Maar je moet praten over hoe je je voelt, zeker op de werkvloer. Dat kan een uitdaging zijn, want er is meer focus op de gezondheid van het lichaam dan op de geest, terwijl een mens beide heeft. Toen ik eenmaal een kantoorbaan vond, liep ik vast omdat ik me niet uitte. Mijn werkgever merkte wel dat er iets aan de hand was, maar ging het gesprek niet aan en zelf deed ik dat ook niet, bang om onprofessioneel over te komen.

Ik geloof dat iedereen met zijn of haar gave de wereld een beetje beter kan maken, maar ik wist nooit hoe ik precies van betekenis kon zijn. Tot elf jaar geleden, toen mijn begeleider me meenam naar een workshop voor ervaringsdeskundigen. Tijdens die dag zag ik dat de hele situatie positief keerde als mensen het zwijgen doorbreken. Hun verhalen gingen niet over geestelijke instabiliteit, maar juist over kracht. Ze bevatten zelfs waardevolle inzichten en tools om anderen te kunnen helpen.

Geïnspireerd door wat ik zag gebeuren, begon ik ook te praten. Over mijn psychische problemen, de vooroordelen, mijn jeugd, het gemis van communicatie over mentale problemen; alles kwam eruit. En toen ik dat bleef doen, veranderde ook mijn leven ingrijpend. Ik viel af, sliep beter en kreeg zelfvertrouwen en zingeving. Hier moet ik mee verder, voelde ik toen heel sterk. Ongeveer de helft van alle ziekteverzuim wordt veroorzaakt door psychische problemen. Ik wilde dit op de werkvloer bespreekbaar maken. Want zolang er een taboe op ligt, kan de oorzaak niet worden aangepakt, weet ik uit ervaring. Ik heb nu een heel mooie baan bij een organisatie die mensen met psychische problemen helpt. Van mijn pijn betaal ik nu de hypotheek, grap ik weleens.”

Heb jij mentale problemen of maak je je zorgen om iemand? Delen helpt, ga naar mindkorrelatie.nl. Zij denken graag met je mee.