Voor Marlisa Hommel (33) werd het duidelijk dat het hebben van een kind in de westerse wereld de slechtste keuze is die je kunt maken voor het milieu. Toen ze zich meer verdiepte in het thema besloot ze dat één kind genoeg was en dat er niet nog meer zouden komen.
“Ik had altijd het plaatje van huisje-boompje-beestje en twee kinderen voor ogen. Maar toen ik zwanger was en corona uitbrak, kwam ik op een kantelpunt. In wat voor wereld groeit onze dochter op, waar gaat het heen met het klimaat? Ik ben actief bij Scientist Rebellion, een internationale beweging van wetenschappers die zich grote zorgen maken over de klimaat- en ecologische crisis. Soms denk ik: ignorance is bliss, want niet weten hoe slecht de vooruitzichten zijn als het gaat om het milieu – dat zou weleens fijn zijn.
Maar het is niet alleen de impact op het milieu waarom we geen tweede kind willen. Het is ook de maatschappij waarin wij leven. We hebben klimaatzorgen, maar als vrouw sta je ook onder druk van verwachtingen. Je dient te werken, kinderen te verzorgen en het huishouden te doen. Ik zie allemaal vrouwen om mij heen omvallen of richting een burn-out gaan. De maatschappij is zo ingericht dat we alles individualistischer doen. Ik vond het wel een moeilijke keuze om het bij één kind te laten. Het voelt alsof ik mijn dochter een broertje of een zusje ontneem. Ik weet niet hoe ze dat zal vinden, maar ik kan haar wel uitleggen hoe we onze keuze hebben gemaakt.
Protesteren voor klimaat
Protesteren voor het klimaat doe ik ook. Maar liever nog ga ik het gesprek aan, zodat mensen weten waar ik me zorgen over maak. Mensen hoeven het er niet mee eens te zijn als ik bijvoorbeeld op het Malieveld sta of meedoe aan een protest tegen fossiele subsidies. Maar ik laat wel van mij horen en plant ondertussen een zaadje dat bijdraagt aan bewustwording.
Als individu kun je echt veel zelf doen door je keuzes te sturen.
Je kunt zelf heel veel doen voor het klimaat. De top drie van invloedrijke keuzes ziet er als volgt uit: op één het niet krijgen van een kind, op twee niet autorijden, op drie niet vliegen. Als individu kun je dus echt veel zelf doen door je keuzes te sturen. Maar we moeten als maatschappij ook naar een systeemverandering. Naar een wereld waarin we bedrijven zoals Shell niet meer belonen voor hun uitstoot. Ik kijk uit naar een overheid die dat soort vervuilende industrieën hard aanpakt. Wat mij betreft grijpt de overheid veel meer in als het gaat om klimaatkeuzes.”
Tekst: Jessica de Jong Beeld: Nienke van Denderen Styling en visagie: Très Jolie Visagie