‘Rutger Bregman geeft me het gevoel dat ik faal’

“Op vrijdagmiddag zit ik lekker blokkentorens te bouwen met mijn dochter en dan is dat mijn ambitie.” Aldus schrijver en ‘preker des vaderlands’ Rutger Bregman in een interview met de Volkskrant. Hij wilde daarmee zeggen dat hij zich niet alleen maar bezighoudt met grote maatschappelijke vraagstukken, maar gelooft in balans. Hij wil ook een goede buurtbewoner, stadsgenoot, vader én Nederlander zijn. En dus vertelt hij dat hij één middag per week met zijn dochter speelt. Eén Middag Per Week. Dat zou een vrouw eens moeten zeggen.

Paradepaardjes

Het verdere interview ging over Rutgers nieuwste paradepaardjes The School for moral ambition en zijn boek Morele ambitie. Ik zag hem eerder al bij talloze tv-programma’s, hoorde hem op de radio, in podcasts en las zijn statements over idealisme, talentverspilling en vooral hoe een goed mens te zijn in alle landelijke kranten. De media houden van Rutger en Rutger houdt van de media.

Ik ben geen groot fan, en dat roept vaak verbaasde reacties op. Want hoe kun je het niet eens zijn met hogere belasting voor de rijkeren? Met meer inkomen voor de minderbedeelden? Met malaria de wereld uit willen helpen? Vind ik dan niet dat consultants te veel geld verdienen met ‘bullshit’? “Bregman steekt zijn nek uit, staat echt ergens voor en gaat niet voor het grote geld”, schreef iemand toen ik kritisch was op de lofzang die hem werd toegezongen.

Podiumvrees

Ik dacht er lang over na, want er is een simpel antwoord: je kunt inderdaad niet tegen zijn ideeën zijn. Maar er is ook een ingewikkeld antwoord: perfecte mensen, zonder randjes, die een ander vertellen wat goed en fout is. Zij inspireren mij niet, maar geven mij het gevoel dat ik faal. Van Bregmans boek De meeste mensen deugen zijn zo’n 575.000 exemplaren verkocht. Het maakte hem miljonair en leverde een plek op in de top 25 meestverdienende journalisten (bron Villamedia). Van die 25 zijn er slechts drie vrouw: Eva Jinek, Antoinette Hertsenberg en ondernemer en columnist Annemarie van Gaal. Mannen zitten vaker aan talkshowtafels, staan meer in de krant en schrijven (dus) vaker bestsellers. Een (vrouwelijke) uitgever gaf daar laatst een interessante reden voor. “Een boek verkopen lukt niet met podiumvrees. Mannen zijn veel vaker opgegroeid met een vader, oom, opa, een man in hun omgeving die op een podium stond. Veel vrouwen hebben dat voorbeeld niet.”

Financieel onafhankelijk

En daar zit misschien mijn grootste trigger. Rutgers vader was dominee, het verspreiden van ideeën is hem met de paplepel ingegoten. Veel vrouwen hadden een zorgende moeder, werden geacht hun best te doen op school, te helpen in het huishouden én financieel onafhankelijk te worden. Nu zijn ze vaak de motor van hun gezin, een loyale collega, ze zorgen voor hun ouders, helpen een vriendin die rouwt, maken soep voor een zieke buurvrouw, kopen cadeautjes voor de juf. Daar krijgen ze zelden applaus voor, het is gewoon wat je doet voor een ander. En ja, het is iets anders dan een remedie tegen malaria bedenken, maar is het minder waard?

Het onzichtbare zichtbaar maken, dat is mijn morele ambitie. En dus roep ik al die stille vrouwen op om meer te gaan delen. Ervaringen, lessen, gevoelens, ideeën, dromen en ja, ambities. Vertel ze aan je familie, vrienden, collega’s, buren en op social media. Voor jezelf, voor je dochters, nichtjes en buurmeisjes.

Heeft Rutger me toch geïnspireerd.

Miloe van Beek (49) is journalist, schrijfcoach en heeft vier boeken op haar naam staan. Ze is gefascineerd door familiesystemen en ontrafelt het liefst bestaande patronen. Daar schrijft ze dan ook over in haar columns voor Eva. Miloe is getrouwd met Marcel en samen hebben ze een tienerzoon en -dochter, twee honden en een kat.

Beeld: Nathalie van der Straten