Een vakantieliefde die blijft: 'Het was meer dan een leuke zomer'

Een paar dagen voordat de jongerenreis naar België begint, is er volop reuring in de (dan nog bestaande) Hyves-groep. Het is 2009 en de Zeeuwse Susanne is achttien jaar. Ze scrolt over het platform waar de andere reisgenoten hun voorpret delen. Ze lacht hard om de rake reacties van een van de jongens in de groep. “Dat is toch helemaal niet jouw type?”, reageert haar moeder als Susanne een profielfoto van ‘die grappige gozer’ onder haar neus duwt. Moeder heeft gelijk. Susanne valt op dat moment nog op jongens met donker haar, en dit exemplaar is blonder dan blond. Toch kruipt hij langzaam in haar hoofd. Ze is ontzettend benieuwd naar wie hij in het echt is.

Een beetje jaloers

Op het verzamelpunt in Woerden herkent ze hem meteen. Susanne vertelt: “Hij is bijna twee meter lang en stond met een meisje te praten. Meteen voelde ik een steek in mijn borst. Jaloezie? Ik porde mijn vriendin in de zij en zei: ‘Moet je hem zien. Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo leuk dat-ie met haar staat te praten.’ Mijn vriendin reageerde nuchter en zei iets als: ‘Rustig aan, joh. Je kent hem nog niet eens.’”

De reis moet dan dus nog beginnen, maar dat ze hem méér dan interessant vindt, kan Susanne niet ontkennen. In de bus gaat Pieter, de blonde boom van een vent, in het stoeltje voor haar zitten. Er ontstaat een vrolijk gesprek en in het echt blijkt hij al net zo grappig en nuchter te zijn als op Hyves. De vonk springt over en de hele bus geniet mee. “Er is behoorlijk wat chemie tussen jullie”, zegt haar vriendin al snel.

Te dichtbij

Susanne: “Op de reis werden we door de groepsleiding in dezelfde teams ingedeeld. Dat betekende samen corveeën, afwassen, klooien met sop, elkaar plagen, je weet wel hoe dat gaat. ’s Avonds praatten we buiten nog lang na terwijl iedereen al op bed lag. De gesprekken waren diep, het kampvuur knapperde en we knuffelden elkaar voor we naar ons eigen bed gingen.” Na een paar dagen twijfelt niemand in de groep er nog aan: tussen Susanne en Pieter ontstaat iets speciaals. Maar het gaat wel heel snel. Juist op dat moment realiseert Susanne zich dat ze wat afstand nodig heeft. Het komt te snel dichtbij. “Ook wilde ik wat aandacht geven aan mijn vriendin, met wie ik in eerste instantie op deze reis ging. Ik besprak mijn behoefte aan ruimte met Pieter, en hoewel hij het jammer vond en moeite moest doen om het niet als een afwijzing te zien, denk ik nu nog steeds dat dit de eerste stap was naar iets duurzaams. Even pas op de plaats maken. Want deze vakantieflirt zou weleens tot iets heel moois uit kunnen bloeien, en moet je dan juist niet wat rustiger aan willen doen?”

Doorpakken

Inmiddels zijn Susanne en Pieter vijftien jaar samen en ouders van twee jonge kinderen. Hoe heeft een vakantieflirt zich ontwikkeld tot iets blijvends? “Na de jongerenreis in België beloofde Pieter me contact te houden, en hij hield woord. Binnen een week kwam hij langs in Winterswijk, waar mijn ouders en ik vakantie vierden, en vroeg me verkering tijdens een avondwandeling.” Zo begon een langeafstandsrelatie die drie jaar duurde, met Pieter in Capelle aan den IJssel en Susanne in een dorpje in Zeeland. De afstand zorgt soms voor twijfels, maar ook daarover kunnen ze praten. Pieter pakt door en vraagt haar ten huwelijk. Ze besluiten in die eerste jaren van het huwelijksbootje bewust tijd te nemen voor elkaar en nog niet aan kinderen te beginnen. Ze maken reizen naar Egypte, Kroatië, Curaçao en het Griekse eiland Lefkas.

Helen van een miskraam

In 2018 raakt Susanne zwanger, maar er volgt een heftige miskraam, met veel complicaties. Een maand daarna geven beide werkgevers hun de mogelijkheid om wat tijd vrij te nemen om te herstellen. “In een winters Noorwegen, waar we urenlang konden wandelen naar prachtige plekken zonder andere toeristen, hadden we alle tijd en rust om te praten. Er hing daar een serene stilte. Die twee weken samen in de natuur na zo’n ingrijpende gebeurtenis heeft ons enorm veel gebracht en heeft ons dichter bij elkaar gebracht.”

“Ik doorbrak met therapie bewust patronen uit mijn jeugd, waarin ik een minder stabiel gezinsleven heb ervaren. Zo praten we bijvoorbeeld alles uit en gaan niet met ruzie slapen. De relatie met Pieter is helend voor mij geweest, ik voel me veilig bij hem. Als ik humeurig ben of ruzie zoek, dan zegt Pieter altijd: als je hier over een paar uur of morgen op terugkijkt, dan krijg je spijt van wat je nu zegt. Hij houdt me een spiegel voor. Maar hij laat me ook zo vaak lachen, precies zoals hij dat vanaf het eerste moment al deed.”

Meer 'blijvende vakantieliefdes' lezen? Het volledige artikel is te lezen in Eva 3, met als thema 'Duurzaam genieten'. Word abonnee of bestel een los exemplaar!